Gletscherweg Pasterze

We werden pas rond 9 uur wakker.  Na het ontbijt maakten we ons klaar om de Großglockner Hochalpenstraße te nemen tot aan het Glocknerhaus.  We stonden eerst wat fout geparkeerd, dus reed ik met Lotte naar de correcte parkeerplaats, terwijl mama het kleine stukje zou wandelen.  Jammer genoeg stapte ze even naast het paadje en had als gevolg daarvan een enorm pijnlijke knie. We maakten ons toch klaar om aan de wandeling te beginnen en vertrokken om 11u20 met een stevige afdaling richting het stuwmeer, met de prachtige Großglockner vaak zichtbaar.  

We wandelden over de twee stuwdammen en begonnen aan de klim richting de Steinzeichenplatz.  De klim was niet zo moeilijk, maar boven kregen we de Pasterze-gletsjer, de Großglockner en de Pasterzesee te zien.  Schitterend!  We namen uitgebreid de tijd om te eten, een timelapse te maken en wat te rusten (vooral de knie dan).  

We daalden af naar de Pasterzesee en liepen er voor een groot deel rond.  We moesten een wiebelbrug over waaronder een waterval begon en iets later zagen we aan de andere kant van het meer gemzen lopen.  We begonnen langzaam te klimmen en werden opgeschrikt door een stuk gletsjer dat in het meer viel.

We begonnen aan de grote klim naar de Franz-Josefs-Höhe.  In de buurt waar de Gletscherbahn aankwam was het ineens heel wat drukker.  We genoten op een bankje van het prachtige uitzicht.  Het laatste deel van de klim naar het Gletscherbahn station zagen we af en toe bordjes waarop stond hoe hoog de gletsjer vroeger nog was (de in stappen van 5 jaar).  Niet te geloven hoe klein de gletsjer intussen is geworden! 

Boven moesten we even op de grote weg stappen (op het voetpad).  We konden er marmotjes zien zitten (ik ook deze keer!) en we zagen in de verte een steenbok lopen.  Een torenvalk die op ooghoogte bleef bidden, leverde mooie beelden op.  

Tijdens de afdaling zagen we nog een paar marmotten.  Rond 17u15 waren we terug bij de auto.  We reden terug naar Heiligenblut om brood, melk en ijsjes te kopen.  Terug in het huisje praatten we nog wat met Toni, die ons ijs gaf om op de pijnlijke knie te leggen.  

We zaten nog eventjes buiten en gingen toen binnen van de aperitief genieten.  We aten leberkäse en daarna was het al tijd voor Lotte om te gaan slapen.