Hellesylt - Høvringen

We hadden gisteren al tickets gekocht voor de boot van 9u30, die ons van Hellesylt - via de Geirangerfjord - naar Geiranger zou brengen.  We hadden de wekker dus al om 8u gezet, maar we waren eerder uit de veren.  Veel moest er niet meer gebeuren: gewoon ontbijten, de allerlaatste spullen inladen en vertrekken.  

We gingen de sleutel van het huisje snel afgeven en reden dan naar de kade, waar we mochten aanschuiven in rij 6.  Er lag intussen een nieuw "appartementsgebouw" aangemeerd en het was een ware overrompeling van niets ontziende toeristen die uit de boot zwermden.  Er leek geen einde aan te komen!  We waren blij dat we die drukte (tijdelijk) achter ons konden laten toen we de boot mochten oprijden.

Het was een boottocht van een dik uur, die ons de kans gaf de mooie fjord van binnenuit te bekijken.  Talrijke watervallen stortten zich van de steile flanken naar beneden.

In Geiranger was de drukte (en de gekte) nóg erger dan in Hellesylt.  In colonne reden we naar boven.  We waren blij dat we konden afslaan naar de tolweg, die ons naar het Dalsnibba-uitkijkpunt zou brengen.  Ze zouden toch eigenlijk korting moeten geven als het bewolkt is!  Gelukkig hadden ze leuke spulletjes in de souvernirwinkel... én kanelbullar.  Er viel niet te weerstaan aan de geur en ze smaakten zo heerlijk!

Ter hoogte van Grotli namen we een klein onverhard wegje, de Gamle Strynefjellvegen, dat ons langs de mooiste landschappen bracht: beekjes, ruwe bergen, gletsjers, meertjes, plukken sneeuw,...  Bij een meertje zochten we ons een dikke steen uit voor de picknick.  Lotte kroop weg onder het Noorse deken dat ik zelf heb gebreid...  Toen alle foto's voor de timelapse waren genomen, keerden we terug en vervolgden we de normale route naar Høvringen.  Wat een landschappen!

Even na 16u reden we het domein op van de Brekkeseter-hutten.  Onze Høgsætri-hut is ruim en heel gezellig, met veel hout (en gordijnen van Nidaros) en een groen dak.

Nadat we het ons gezellig hadden gemaakt, reden we naar Otta om boodschappen te doen.  Onder ons tweetjes gingen we nog kort lopen, bergop Rondane in.  Lekker springen en wippen van steen naar steen, in een nodeloze poging onze schoenen droog te houden.  Prachtig desolaat landschap, maar wel felle wind hier!

Een douche, wat chips en een portie tacos deden deugd.  Intussen waren de blauwe stukken hemel groter geworden.

Nadat Lotte was gaan slapen, lazen wij nog een beetje, vooraleer wij ook onder de wol kropen