Zoals ieder jaar trokken we ook in 2018 naar Gaschurn op skivakantie. Lotte heeft heel wat vooruitgang geboekt bij het skiën en kon al eens met ons mee naar boven.
Het filmpje is eindelijk klaar en kan je hier bekijken!
We sliepen lekker lang uit tot 9 uur. Lotte was precies heel moe, want zij bleef slapen tot 10 uur. Pas rond 11 uur vertrokken we, eerst op zoek naar ontbijt. Dat vonden we al vrij snel: Lotte at lekkere pannenkoeken, wij een warm belegd broodje met kaas en ham. We stapten naar het Chapultepec park en naar het grote meer richting het museum. Daar moesten we ons rugzakje afgeven, ook al was dat klein. We begonnen in de Sala Teotihuacán. Leuk om deze keer de kleinere dingen te kunnen zien: vazen, beeldjes, ... Allemaal heel mooi versierd. Toch straf als je beseft dat dat allemaal 1500 jaar geleden is gemaakt. We zagen ook enkele graftombes met skeletten en een replica van de standbeelden op de tempel van Quetzalcóatl. Het was ook leuk dat we af en toe naar buiten konden om wat extra standbeelden, maquettes of replica's te zien. Onze volgende zaal was de Sala Los Mayas. Opnieuw indrukwekkende beeldhouwkunst...
Gezien de lange verwachte duur van de rit naar huis, hadden we de wekker al om 6u gezet. Zo donker dat het dan nog is! Veel tijd verkwanselen deden we niet: Het meeste stak sowieso al in de auto. Klaarmaken, ontbijten, de allerlaatste dingen in de auto steken,... en er dan als een dief in de nacht vandoor. We sloegen onderweg nog een stokbrood of twee in, maar voor de rest werd er enkel nog gestopt om dat op te eten en voor de occasionele pipi-pauze. Tegen dat we thuis langs de frituur passeerden, was het al het juiste uur om daar ook effectief te stoppen. Daarna was er tijd om rustig uit te pakken en met de (groot)oudertjes te bellen. En dan: naar bed, want morgen begint er alweer een nieuw schooljaar.
Voor ze met het avondeten (met Champagne) langskwamen, hingen we al twee uur in de lucht en hadden we al een film kunnen kijken. Na het eten probeerden we wat te slapen, maar heel goed lukte dat niet. De snurker op de rij achter ons maakte het alleen maar moeilijker. Al twee uur voor de landing waren ze er al met het ontbijt. We landden een uurtje te vroeg in Parijs. We stapten al snel door de douane. Gelukkig was onze bagage deze keer wel aangekomen. We zochten eventjes waar we onze tickets voor de trein konden vinden en mochten onze valiezen 1 uur voor het vertrek van de trein binnenleveren. De trein vertrok met 10 minuutjes vertraging. In Brussel-Zuid hadden we nog tijd genoeg om op de trein naar Tienen te stappen. Daar stonden omi en opi ons op te wachten. De frituur bij het station was nog open, dus konden we nog frietjes eten (met een Mexicano). Doodmoe kropen we in ons eigen bedje.
Reacties
Een reactie posten