Gaschurn

Rond 8u stonden we op.  De wolken en de mist van gisteren waren gelukkig verdwenen!  Nauwelijks een uur later had ik me in mijn looptenue gehesen en vertrok ik lopend via de Tafamunt Trail de berg op.  Dat lopen zou ik niet lang volhouden, want het single-trail pad was erg steil: op ocharme 4km moesten meer dan 600 hoogtemeters overwonnen worden: zelfs powerhiken was niet evident!  Maar dat verfrissende bronnetje op het hoogste punt!  En die uitzichten!  En ja, ook dat plezier!  Normaalgezien dender ik bergjes naar beneden, maar zelfs dat was schier onmogelijk: alweer steile paadjes, een stevige afgrond, een gladde ondergrond,...  Beter niet te veel risico's nemen.

Terwijl ik nog onder de douche stond, was het Wims beurt om de berg op te klefferen.  Omdat het zo'n heerlijk weertje was, ging ik met Lotte naar Maria Schnee, waar we op het picknickdekentje een gezelschapsspelletje speelden (en koekjes aten) in afwachting van papa.

We bakten wat broodjes als middagmaal en daarna trokken we samen (met wandelschoenen) de berg op door het Pfanges-bos.  Samen dennenappels zoeken, mos bestuderen ("aan de noordkant, he, mama en papa"), het pad ontdekken.  Alweer enkele km op de teller.

We gingen nog eens langs het dalstation (we konden het echt niet laten) en keerden dan terug naar het huisje om al wat in te pakken en Monopoly te spelen.

Bij de Italiaan lieten we ons de Carnavale di Pesce smaken en we liepen ook nog eens langs Saladina om dag te zeggen aan Daniel.