Roosbeek - Madrid - Santiago - La Serena

Na schooltijd mochten we voor de laatste keer ons kleutertje gaan ophalen.  Tijd voor vakantie!

Om kwart na drie reed Taxi Opi voor om ons naar het station van Vertrijk te brengen.  Op de luchthaven was het veel rustiger dan we hadden verwacht.  In drie etappes - via Madrid en Santiago - ging het tot in La Serena.  Na die lange vlucht over de oceaan voelde de laatste etappe aan als een sprongetje binnen Chili.


In La Serena zetten we voet op totaliteitsgrond en in de typisch Latijns-Amerikaanse luchthaven maakte zowat elke passagier dezelfde foto's van de reclame voor de eclips.  Wij waren intussen al extra geladen met een fles bubbels (gekocht in Madrid, voor na de eclips) en een fles pisco (eclips-editie, gekocht in Santiago).


Het was wat drummen aan de transportband voor de valiezen, maar we zaten al snel in een taxi, richting ons hotel in La Serena.  Nadat we ons daar hadden geïnstalleerd, gingen we naar de supermarkt om al wat water en eten "in huis" te hebben.  Toch altijd een belevenis, zo gaan winkelen in het buitenland.  Dat fruit!


Onderweg kwamen we langs een stadion dat dinsdag vol (?) zal zitten met mensen die op groot scherm de eclips zullen volgen, terwijl ze zelf onder een zon zitten die 100% verduisterd is...

Op de terugweg werden we nog eens herinnerd aan de (wat-zal-ik-zeggen) rijstijl in zuiderse landen, toen ik - in een vlaag van puur moederinstinct - Lotte bruusk achteruit moest trekken om catastrofes te vermijden (en dat terwijl we overstaken op het zebrapad terwijl het voor ons groen was).  Even later ging ze dan wel gracieus tegen de grond bij het spelen en zat er niet meer op dan traantjes drogen en wondes verzorgen.


We probeerden een douche te nemen, maar het warme water was nogal snel op.  Blijkbaar hadden we geen kam of borstel meegenomen van thuis, dus konden we nog eens terug naar de winkel voor een andere.

We liepen verder naar de Plaza de Armas, waar er allemaal kraampjes waren met reclame en merchandising voor de eclips.  Omwille van de vermoeidheid en de honger bleven we daar maar niet te lang.  We vonden een gezellig restaurantje met tapas en de onvermijdelijke pisco sour.  We tekenden en plakten in het reisdagboekje van Lotte in afwachting van het eten.

We sleepten onszelf (en elkaar) terug naar het hotel en gingen met de kippen op stok.  Eindelijk een zacht bed om in te slapen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag