Trollvegen

Vandaag liet ons poppetje ons toch al tot 7u15 slapen. Maar ze wordt dan wakker, staat recht in haar bedje en kan dan net aan het donsdeken of tot aan de armen en/of benen van mama. Maar we hebben toch nog anderhalf uur verder kunnen soezelen.

Toen we opstonden, merkten we dat het weer minder goed was dan gehoopt/gedacht. Alles lag nat en dus zagen we maar af van onze voorgenomen wandeling (want die zou er wel eens erg glad hebben kunnen bijliggen). We kozen dus om na het ontbijt van trollenpap een rondtrip te maken met de auto, o.a. over de Trollvegen.

We vertrokken noordwaarts, voor een stuk langs de Geiranger- en Sunnylsfjord waarover we een prachtig zicht hadden: fjorden zoals ze moeten zijn (volgens ons). In Stranda moesten we de overzetboot nemen tot in Liabygda (ca. 15 minuten) en we hadden geluk, want we kwamen aan bij de kade en konden quasi direct de boot oprijden. Ongelooflijk hoeveel auto's er op zo'n boot passen! Vrijwel meteen nadat we onze motor uitzetten, vertrok de boot.

Tijdens onze autorit kwamen we langs heel veel tunnels: een tunnel bouwen lijkt hier wel een academische oefening (we kunnen het, dus we doen het). Haarspeldbochten, ronde punten,...: je vindt het hier allemaal in de betere Noorse tunnel! Soms is het zo simpel als: sleuf graven, tunnel bouwen, tunnel bedekken,...

Maar goed, aan de overkant ging het verder naar het noorden, nu langs de (bredere) Storfjord. Ons reisgidsje raadde ons een binnenweggetje aan van Vaksvik tot in Tresfjord. Na een tijdje was er geen asfalt meer en twijfelden we even (is het wel langs hier?), maar het was echt een tof (en smal) wegje met mooie uitzichten maar veel putten.

Terug op de gewone weg reden we op de oever van de Romsdalsfjord: heel breed maar wel mooi, alleen jammer dat je nergens kon stoppen. Even na Åndalsnes reden we voorbij de afslag naar de Trollvegen om onze boterhammetjes op te eten op de Trollveg-parking, midden in het woeste en ruige berglandschap: een mooi voorsmaakje van wat nog zou komen! We vonden er trouwens ook nog die berkenhouten tassen waarnaar we al zo lang aan het zoeken waren.

En dan konden we eraan beginnen: de Trollweg! Een smal (maar niet onaangenaam smal) baantje slingerde naar boven door een ruig landschap. Van beneden kon je de auto's, bussen,... zich een weg zien banen naar boven, aanvankelijk langs een waterval die zich de diepte in stortte. We maakten veel foto's onderweg en bij het Stigøra-plateau stopten we even om tot bij de uitzichtpunten te wandelen, van waar je een prachtig zicht had op de kronkelende weg en de fjord.

Van daaruit was het niet meer zo ver tot het hoogste punt. Naarmate we afdaalden, werd het landschap “vriendelijker”, lieflijker,... We stopten nog bij de Gudbrandsjuvet, een afschuwelijk moderne “brug” die ons een mooi uitzicht verschafte op een 25m hoge waterval en het riviertje dat een uitweg zocht door de vernauwingen.

Verderdoor stonden er her en der kraampjes waar aardbeien werden verkocht. Gauw een bakje gekocht en op zoek naar een goed plekje om ze op te eten. Lotte was al vanop de achterbank “aardbei, aardbei” aan het roepen: het water stond ons alledrie in de mond! Die halve kilo aardbeien was dus al snel op!

Langs de Norddalsfjord reden we verder naar Liabygda, waar we na 10 minuten wachten de overzetboot konden nemen. Ook de rest van de terugweg was dezelfde weg als 's morgens.

Rond 18u waren we terug in onze hut. We aten lekkere “fiskeburger” (die viel bij ons alledrie in de smaak!), speelden nog wat met Lotte en staken haar in bedje. Zelf lazen we nog wat tot we rond 22u30 gingen slapen.