Wim & Sara

Aangezien maandag de patroonheilige van de universiteit wordt gevierd (met de traditionele optocht van de togati door Leuven), hebben wij een verlengd weekend.  Omdat er nog tamelijk wat sneeuw ligt in de Ardennen, hebben we begin deze week nog snel een huisje geboekt in Vaux-sur-Sûre. Mét sauna, om snel weer op te warmen na een fikse wandeling door het wonderlijke winterlandschap (en gewoon om onszelf een beetje te verwennen). Vanmorgen hebben we al een tochtje gemaakt met de volledige uitrusting: draagrugzak, slee, ski's voor Lotte.  Een soort van generale repetitie voor de skivakantie, zeg maar.  Voor Lotte komt de sneeuw natuurlijk tot aan haar knietjes, dus ze moet er echt door ploegen, maar ze genoot er precies wel van.  Ook op de slee voortgetrokken worden, vond ze heerlijk... zolang we niet omkantelden...  Maar gelukkig heeft ze zich toch niet te veel pijn gedaan en was ze vooral verschoten. Klaar voor de sneeuwpret! Klaar voor de sneeuwpre...

Toen we deze morgen opstonden, lag er een mooie laag sneeuw. We trokken vlug onze warme kleren aan om buiten in de sneeuw te gaan spelen. Lotte vond het geweldig en de mama en de papa ook! Vorig jaar op skivakantie was Lotte nog te klein om in de sneeuw te spelen, maar vandaag kon ze zelf haar eerste stapjes in de sneeuw zetten. Kijk zelf maar op de fotootjes: De eerste stapjes in de sneeuw. Komaan mama, trekken maar! Genieten op de slee. Genieten op de slee. Samen met papa. Samen met mama. Met mama en papa in de sneeuw. Mama maakte een mooie sneeuwman. Samen met de sneeuwman.

Lotte was opnieuw tamelijk vroeg wakker. Sara voelde zich niet zo lekker zodat het allemaal wat langer duurde om alles op te ruimen. Toch zaten we al rond 10u in de auto op weg naar Knossos. We passeerden door Heraklion en daar was het echt enorm druk. Ook in Knossos was het heel druk. Aanschuiven om de auto te parkeren en ook aanschuiven om een ticketje te kopen om binnen te gaan. Knossos. Knossos is een beetje te vergelijken met Phaistos: wel iets groter en iets meer opnieuw opgebouwd, en veel drukker natuurlijk. We wandelden wat rond en zagen af van de hitte. Vooral het grote plein, de half-heropgebouwde gebouwen (met gekleurde zuilen) en de tekeningen op de muren trokken de aandacht. Knossos. Nadat we alles gezien hadden, gingen we lookbroodjes en moesaka eten. Daarna reden we door naar het Cretaquarium. Het lampje voor de benzine dat al een ganse tijd aan het branden was, begon nu ook te knipperen. We wisten dus niet of we tot aan de luchthaven zouden raken, maar ...

Ons kleine meisje was al vroeg wakker (voor 8u dus) en na een uitgebreid ontbijt zaten we dus al om 9u10 in de auto, op weg naar Aradena, goed voor een rit van twee uur (in het naar daar gaan dan toch).  Om daar te geraken, moesten we wel de bergen over, dus er kwam heel wat bochtenwerk aan te pas.  We daalden af tot bijna bij de zee en daarna ging het met haarspeldbochten verder tot in Aradena, waar we ons parkeerden in de buurt van de brug over de kloof. Op weg naar de Aradena kloof. Het eerste deel van onze tocht, richting Livaniana, verliep over asfalt, maar gelukkig moesten we op de duur de bochten afsnijden via smalle muilezelpaden. Vele geitjes op weg naar Livaniana. We hadden er ons een beetje verlekkerd om in Livaniana onze innerlijke mens te versterken in de taverna , maar die was niet open, dus daalden we verder af tot in Lykos, waar het wandelpad letterlijk over het terras van enkele taverna 's liep.  Net wat we nodig hadden! Eén van de...

Lotte had een heel slechte nacht. Eerst wenend wakker worden met koorts, een uur later met een stinkende (en volle) broek en uiteindelijk om 7 uur omdat ze honger had. Aangezien we te moe waren om de Aradenakloof te doen, beslisten we om een wandeling naar Preveli Beach te maken. Na een klein uurtje rijden (of slapen) kwamen we aan bij het beginpunt van de wandeling. We vertrokken bij een mooie, oude brug, net waar de Megalopotamos een meertje vormt. De brug bij het beginpunt van de wandeling. Het straatje werd snel een verharde weg en iets later een smal paadje. We klommen en zagen af en toe de Megalopotamos onder ons liggen. Er stond een stevige wind en af en toe moesten we het paadje delen met een grote kudde schapen. Lotte was intussen vrolijk aan het zingen in de draagrugzak. Het paadje werd versperd door een grote kudde schapen. Na enkele kilometer wandelen op het mooie paadje zagen we de Libische zee, met twee eilanden. Het paadje ging nu snel naar beneden. We m...

Lotte had er niet zo'n goeie nacht opzitten (veel hoesten...) en wij dus ook niet.  Vandaar dat we toch maar voor een rustigere dag opteerden i.p.v. een lange zware wandeling te maken. Na een lekker ontbijtje reden we naar het schiereiland Akrotiri, toch een rit van ongeveer anderhalf uur.  Vooral het laatste gedeelte van de rit was heel "interessant".  De weg naar het klooster van Agia Triada was een smalle ommuurde straat met witgekalkte bomen.  Verderop werd de weg nog smaller, van ellendig beton, met  rotsen en struiken aan de zijkant en hier en daar een geit.  Tenslotte kwamen we uit bij het klooster van Moni Gouverneto, waar we parkeerden en onze wandelschoenen aantrokken. Het klooster van Moni Gouverneto.  We wandelden de kloostertuin door en begonnen aan de afdaling naar de Kretenzische Zee, langs een geplaveid pad.  Na een kwartiertje kwamen we bij de ruïnes van huizen en de ingang van een druipsteengrot (Arkaidiotissa)....

Vandaag stond Phaistos opnieuw op het programma, zonder tussenstop deze keer zodat we er zeker zouden raken. Na het ontbijt vertrokken we dus voor een rit van 1u30. Aan het hotel was het tamelijk bewolkt en niet zo warm. Ze voorspelden ook onweer in de namiddag. Eens we in het zuiden van Kreta waren zagen we alleen nog zon en was het heel warm. Net voor we in Phaistos aankwamen, beslisten we om eerst te stoppen in Agia Triada waar de resten van een Minoïsche villa te zien zijn. Om de parking te bereiken moesten we eerst een heuvel op rijden. Om de villa te zien moesten we opnieuw naar beneden stappen. Toch wel een beetje raar. Agia Triada. Bij de ingang hadden we een mooi overzicht over de ruïnes. Aangezien alles daar al zo lang verlaten is, zijn er niet echt spectaculaire overblijfselen. Je kon wel mooi zien waar de verschillende huizen stonden, waar de tempel was en ook van de aquaduct waren er nog stukken te zien. Aan het uiteinde van het domein was er een kapelletje van r...