Verenigde Staten 2017

Door
De nationale parken van de "westkust" van de VS stond sowieso op ons verlanglijstje omwille van de prachtige natuur, maar we hadden een heel goede reden om dít jaar naar daar te gaan!  Op 21 augustus zou de maan de zon immers volledig bedekken langs een smal maar lang pad dat het land van west naar oost doorkruist.  Het was onze bedoeling (en die van veel andere mensen met ons) om dan "in de schaduw" te staan.  Het zou het absolute hoogtepunt van onze reis worden!

We waren ook danig onder de indruk van de prachtige en uiteenlopende natuur in de parken: schijnbaar dorre (en verschroeiend warme) woestijnlandschappen, gigantische bomen, machtige bergen, spuitende geisers, bison-dere dieren, diepe canyons, prachtige kleuren,...

In ieder nationaal park heb je bezoekerscentra, waar je tentoonstellingen over dieren, planten en natuurfenomenen kan bekijken, vragen kan stellen aan de behulpzame en enthousiaste rangers, kaarten, boeken en hebbedingetjes kan kopen in een winkeltje,... en stempeltjes kan verzamelen!  We hadden twee "paspoorten" voor de nationale parken gekocht waarin we stempeltjes zetten van de ranger stations: eentje voor Lotte en eentje voor mama en papa.  Een mooi cadeautje voor later, als ze zelf de wereld begint te verkennen zonder ons.  Je kon ook overal een boekje met opdrachten vragen, die we samen met haar oplosten en die kinderen kennis moet bijbrengen over de parken en de natuur in het algemeen.  Als beloning mocht ze dan een echte junior ranger badge gaan afhalen en een officiële eed afleggen (daar was ze nog een beetje te klein voor).  Op vijf weken tijd kan je nogal wat badges verzamelen!

Maar waar we ook kwamen, de mensen keken uit naar de eclips, de spanning steeg,...

Bekijk ons filmpje



Lees mee hoe het ons in de VS verging en hoe we de eclips beleefd hebben:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Door
Afbeelding
Ons poppemieke was ongedurig om aan de dag te beginnen, want het was nog geen 7u toen ze zich liet horen.  We namen haar nog even bij ons, maar dat resulteerde voornamelijk in gespeel met de schakelaar van het nachtlampje.  Tenslotte liet ze zich uit bed glijden, opende ze de deur (kan ze nu al aan de klink?) en trippelde ze naar de living.  Tijd dus ook voor mama en papa om op te staan! Na ons ontbijt met Noors brood dat veel lekkerder was dan verwacht, zetten we Lotte nog even op het potje (met succes) en wasten we haar (dat was een iets minder succes).  Maar we konden dus nog tamelijk vroeg vertrekken naar het beginpunt van onze wandeling. We moesten eerst langs de "grote" weg tot in Ål rijden en dan een baantje volgen dat steeds kleiner werd en ons langs een aantal gehuchten (Leveld, Vats, Skarslia,...) en een prachtig meer bracht.  Toen al waren de uitzichten om van te snoepen (en dat zou alleen maar "erger" worden). Na een tijdje was de weg niet
Meer lezen

Regendag

Door
Afbeelding
Het was - zoals te verwachten was op basis van de weersvoorspellingen - slecht weer toen we even na 9u opstonden: vieze wolken onttrokken de mooie bergen aan het zicht en later in de voormiddag zou het ook effectief gaan regenen.  Na ons puddingontbijt werd er dan ook geknutseld, gelezen en gepuzzeld. Na de middag ruimden we al zoveel mogelijk gerief op en kon de auto - in de droogte zowaar - al worden ingeladen.  Tegen 15u30 vonden we het weer zelfs stabiel genoeg om een wandeling te maken.  We volgden de Alpe Adria Trail deze keer in de andere richting: mooie uitzichten maar veel asfalt, alweer.  Slechts hier en daar was er een smal paadje om te volgen.  Na een dik uur kwamen we weer uit bij ons huisje: tijd voor aperitief! We pakten al zo veel (en zo georganiseerd) mogelijk in, namen een douche, schreven reisverhalen, losten puzzels op en aten Berner Würstl . Toen Lotte in bed lag, lazen we nog wat, maar we gingen ook al vroeg slapen.  Toen we nauwelijks in bed lagen, werden we opge
Meer lezen