Visalia - Kings Canyon National Park - Oakhurst

We hadden een lange dag voor de boeg, dus hadden we de wekker weer om 6u gezet.  We pakten de laatste spullen in, aten boterhammen met choco (gesmeerd door Lotte!) en konden vertrekken naar ons tweede nationaal park: Kings Canyon.  Nog voor we bij Big Stump Entrance kwamen, hadden we al een coyote gezien!

Eenmaal in het park sloegen we eerst nog rechtsaf, richting Sequoia National Park, om naar Redwood Mountain Overlook te gaan: een rustige parking van waar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen en de bossen.  Lotte was vooral gefascineerd door de rotsen op de parking, waar ze met veel plezier en zelfvertrouwen op klauterde.

We keerden een stukje terug, naar het Kings Canyon Visitor Center, waar we snel nog een stempel voor in ons boekje verzamelden.  In het naburige postkantoor kochten we een velletje eclipszegels.  De postzegels tonen een "gewone" zonsverduistering, maar als je ze opwarmt met de duim (of ermee buitenstapt), verschijnt er een maan in de plaats van de zwarte schijf.

Iets verder parkeerden we de auto om de General Grant Tree Trail te wandelen, een korte tocht (1/2 mijl) tussen sequoia's.  Lotte had aanvankelijk niet zoveel zin om zelf te stappen, maar toen we door een omgevallen boom moesten wandelen (in de lengterichting) en ze zag dat er hier veel mini-eekhoorntjes rondtrippelden, was dat ineens geen probleem meer!

We passeerden tijdens de wandeling langs General Grant, de tweede grootste sequoia (na General Sherman).  Deze komt eigenlijk beter tot z'n recht, omdat hij wat apart staat.  Hij draagt wel de brandmerken van een groot vuur in het verleden.  Een normale boom zou volledig verzwolgen zijn door de vlammen.  Ongelooflijk hoe sterk die sequoia's zijn: vuurzeeën overleven ze (het doet hen zelfs deugd, in zekere mate) en als er toch eentje omvalt (het wortelgestel is relatief oppervlakkig), blijft die gespaard van het verwoestende werken van insecten en rot.

Aangezien dit active bear area was, mochten we geen eten of spullen met een geurtje in de auto achterlaten.  Vermits we vandaag naar een nieuw hotel trokken, hebben we die halve mijl dus afgelegd met al ons eten en al ons toiletgerief.  Niet echt handig, maar als dat helpt om de beren wild (en dus in leven) te houden, doen we dat met plezier!

Vervolgens reden we het park weer uit, om via Sequoia National Forest en de Kings Canyon Scenic Byway opnieuw Kings Canyon National Park binnen te rijden.  Het kostte ons gelukkig geen 4u (zoals de gps zei) om tot aan het Cedar Grove Visitor Center te geraken (nóg een stempeltje) maar slechts een uurtje.  Het pad kronkelde, steeg en daalde nochtans genoeg!  Sommige stukken bos waren afgebrand en waar dit al een tijdje geleden was, schoot nieuw groen op tussen de zwartgeblakerde takken.  De natuur op haar sterkst!  We zagen ook nog een ree met twee kalfjes (mét stipjes), maar Lotte lag toen helaas lekker te dutten (voor een beer hadden we haar wel wakker gemaakt).

Bij het bezoekerscentrum gingen we op bezoek bij de ranger en daarna aten we bij de hut onze boterhammen.   We hadden net gedaan met eten toen een andere ranger (Trever Pontius) uitleg begon te geven over de beren in het park.  Hier komen enkel zwarte beren voor, die - ondanks hun naam - een verscheidenheid een kleuren kunnen hebben: zwart, bruin, kaneel, rood,...  Hier breken de beren blijkbaar alleen maar binnen in auto's als ze eten zien liggen, niet als ze het ruiken.  Het was dus helemaal niet nodig om al onze toiletspullen mee te zeulen op onze wandeling.

We reden nog tot het einde van de weg (bij Zumwalt Meadow) en zetten dan de rit in naar Oakhurst, van waaruit we Yosemite National Park zullen bezoeken.  Een droog en dor, heuvelachtig landschap dat kreunt onder de hitte en vooral de droogte.

We hielden nog halt bij de Grizzly Fall, waar het opspattende water wat voor verkoeling zorgde.  Dat deed deugd, want het was rond de 40°C!  Die Scenic Byway volgt het verloop van de Kings River, een riviertje dat hier en daar heel rustig is, maar voor het merendeel wit, wild en woest; té woest zelfs om te raften (wat dan ook verboden is).

Rond 18u kwamen we aan in ons gezellige hotel: 4u vroeger dan wat de gps had voorspeld (we hebben nochtans niet te snel gereden).  In de buurt zijn heel veel tankstations en restaurants!

We laadden de auto uit en gingen snel nog inkopen doen, zodat we snel in onze kamer konden eten.  Het leek ons belangrijk dat Lotte gewoon een beetje kon tekenen en spelen, want ze is zo flink geweest in de auto.

Vlak voor bedtijd moesten we wel nog hulp halen om onze badkamerdeur terug open te krijgen.  Die was op één of andere manier in het slot gevallen en wij stonden met drie aan de verkeerde kant van de deur natuurlijk!  En inbreken met een stukje ijzerdraad en een bankkaart gaat enkel in de film gemakkelijk.

Van zodra dit euvel verholpen was, staken we Lotte in bed.  Wij bleven niet lang achter...