Om 0u45 ging mijn telefoon (die blijkbaar op maximaal volume stond), direct daarna ging die van Sara. Blijkbaar hadden we opnieuw vals alarm in onze veranda. Heel goed slapen deden we voor de rest van de nacht niet meer…
Rond 10u vertrokken we voor onze wandeling richting Croix de Curlet. Het was in het begin nogal moeilijk om de GR te vinden, maar dankzij onze kaart vonden we die dan toch beneden aan de parking.
Het eerste stuk van de wandeling ging goed naar beneden. Bij elke stap sprongen er een heleboel sprinkhanen weg. Na een kwartiertje stappen kwamen we bij Pont du Moulin waar we een mooi bergriviertje overstaken. Vandaar stond de wandeltijd tot Croix de Curlet aangeduid als 1u55.
 |
| Het mooie uitzicht op weg naar de Croix de Curlet. |
Het paadje (een klein wegje waar een tractor zou moeten op kunnen rijden) begon direct heel hard te klimmen. Het was echt afzien! We wandelden door een bos waar de sprinkhanen al snel plaats maakten voor een heleboel vlinders. Na een tijdje namen we een smaller paadje dat langs het grotere wegje kronkelde. Het bleef enorm hard stijgen!
 |
| Aangekomen bij het Croix de Curlet. |
Na heel wat mensen ingehaald te hebben, kwamen we op een open stuk waar een caravan van een herder stond. Na 10 minuutjes hard klimmen kwamen we aan bij het Croix de Curlet: na ongeveer 1u vanaf de Pont du Moulin. Goed gestapt!
 |
| Op de Crête de Curlet. |
Het kruis was eigenlijk niet zo bijzonder (en eigenlijk nogal klein), maar we hadden wel een fantastisch uitzicht op Saint-Véran. We stapten nog wat verder (het paadje naar rechts) en liepen zo over de Crête de Curlet. Daar zagen we de koepels van de sterrenwacht van Châteaurenard. We klommen verder en verder en het uitzicht werd steeds mooier. Het paadje werd steeds moeilijker en toen ik wat wou uitrusten, zag Sara heel ver weg enkele gemzen. Goed gezien!
 |
| In de verte zagen we gemzen! |
We klommen nog een beetje verder en begonnen dan aan de moeilijke afdaling: serieus naar beneden op steentjes. Het was niet zo eenvoudig om recht te blijven. Gelukkig werd het na een tijdje gemakkelijker en al snel stonden we weer bij de caravan van de herder.
Daar vonden we de perfecte steen om op te picknicken. De afdaling tot Pont du Moulin ging snel. Daarna was het nog 30 minuutjes sterk klimmen (en afzien!) tot in Saint-Véran. Daar kochten we nog tourtons voor morgen.
 |
| Lotte geniet van de berglucht! |
Om 15u waren we terug in ons huisje. Tijd voor een dutje voor Lotte terwijl wij begonnen in te pakken en een douche namen. Na Lotte’s fruitpapje pakten we verder in en aten lekkere pasta (gemaakt door mijn keukenprinsesje).
‘s Avonds lazen we nog wat, brachten ons afval naar de container en kropen we vroeg in bed.
Reacties
Een reactie posten