Le Pic de Châteaurenard

Omi en Opi vertrokken vandaag om 6u45 terug naar huis. We zwaaiden hen uit en net toen ze weg waren begon Lotte te wenen. Veel hebben we dus ook niet meer geslapen.

We maakten ons klaar voor de wandeling en om 9u35 vertrokken we door het dorpje. Iets buiten het dorpje werd de weg een aarden weg. Daar kon je de ‘Navette’ nemen om een eind verder afgezet te worden. Wij vonden dat natuurlijk niet nodig en liepen een eind over de weg. We moesten af en toe aan de kant gaan staan omdat er een busje passeerde.

Saint-Véran

Na een tijdje namen we een klein paadje dat naast de weg liep. We liepen rustig langs het paadje en al snel zagen we een marmotje. Het zou niet het enige marmotje van de dag zijn.

Een marmotje.

Toen het paadje weer bij de weg kwam, was het niet lang meer tot de afslag naar het observatorium. Daar zagen we dat we nog 7,7km moesten wandelen tot boven… Als je al 4km hebt gewandeld en je weet dat je nog moet terugkeren, begin je je toch af te vragen of de wandeling niet te lang zal zijn.

Edelweiss!

Op de weg naar de sterrenwacht begon het direct goed te stijgen: niet hard, maar wel constant. Er passeerden een heleboel auto’s. Eerst konden we Saint-Véran nog zien liggen, later zagen we ‘La Chapelle de Clausis’ en nog later de sterrenwacht. We kwamen hoger en hoger en de omgeving werd steeds mooier. Wat een mooie bergen, wat een mooie planten en bloemetjes en wat een massa marmotjes! We zagen ook veel Edelweissjes.

Nog meer marmotjes.

Na een hele tijd klimmen kwamen we uiteindelijk boven aan de sterrenwacht. Daar hoorden we spreken in een microfoon. Net toen we aankwamen hoorden we een applaus en waren we nog net getuige van de eerste steenlegging van het nieuwe gebouw.

De receptie bij de sterrenwacht.

Wij gaven Lotte een nieuwe luier en een groentepapje, terwijl er op 2931m hoogte een receptie begon. Ik stal twee stukjes pizza en we wandelden verder naar de top: Le Pic de Châteaurenard (2989m). Tijdens de klim probeerden wij wat te eten, maar op die hoogte was dat niet zo gemakkelijk tijdens een inspanning. Het uitzicht was fenomenaal: in de diepte Saint-Véran, de andere kant de twee koepeltjes van de sterrenwacht en rondom mooie bergen.

De sterrenwacht.

We keerden voor een groot stuk terug langs dezelfde weg. We genoten opnieuw van de uitzichten, de Edelweiss, de bloemetjes en de marmotjes, maar we stapten stevig door. Iets voor de weg van het observatorium op de andere weg kwam, namen we een klein paadje langs het oude irrigatiekanaal. Een heel mooi paadje dat op het einde hard naar beneden ging richting Saint-Véran. Onze benen deden echt wel pijn tijdens de afdaling.

In Saint-Véran gingen we nog ‘tourtons’ halen en uiteindelijk na 7u30 wandelen, na 24,5km, 64 marmotjes en heel wat Edelweiss stonden we uitgeput terug aan het huisje. We aten vlug wat tourtons en gaven Lotte haar fruitpap. Het was net of Lotte die 24,5km zelf had gewandeld, want na haar fruitpapje at ze nog 2 betterfood koeken en nog was ze niet tevreden. Wij aten nog de rest van de pasta van gisteren en staken Lotte vroeg in bed (rond 19u), want ze was heel erg moe. We genoten enorm van de douche en hielden een rustige avond.