Wim & Sara

Sinds enkele maanden woon ik niet meer in Hakendover, maar met mijn (eerste) deelname aan het Dertienmaal voelde ik me weer op en top inwoner van het mooie Hakendover.  Ik had met mama afgesproken dat we dit jaar samen zouden deelnemen.  Onze eerste keer.  Zij had zich voorgenomen 4 rondjes te wandelen, ik droomde stiekem van het hele parcours... Het was kort na 13u toen papa ons afzette aan de kerk van Hakendover.  Een vrouw sprak ons aan; of wij soms wisten hoe we moesten wandelen.  De rest volgen bleek de te volgen strategie. Na 4 rondjes had ik al een drukpunt aan mijn linkervoet, maar ik was voorzien: compeed, plakkers,...   We konden weer voort.  Toch een lesje geleerd uit mijn deelname aan de dodentocht.  Ik kon de voorliefde van mama voor het getal 5 misbruiken, om haar te overtuigen om toch nog een rondje extra te doen.  Daarna stond ik er alleen voor.  Hoewel, "alleen"?  Supporterberichtjes van fa...

Vandaag was onze laatste dag in China.  Een laatste keer ontbijten en daarna de bus op naar het Shanghai Science & Technology Center.  Daar werden we in sneltempo rondgeleid in slechts een klein deel van het gigantische museum.  We kregen daar een uurtje vrije tijd om zelf rond te kijken, maar dat was nog veel te weinig om het hele museum te bekijken.  Na de middag werden we twee uur gedropt in hét shoppingcenter van Shanghai.  In een kwartiertje waren we volledig rond.  De verkopers waren hier zeer ambetant en grepen ons bij de arm.  Daarna liepen we nog eens rond daar in de buurt, maar eigenlijk was daar niks te zien.  We waren dus blij toen we de bus op konden richting luchthaven. Chinese raketten in het Shanghai Science & Technology Center.

Vandaag was het een rustige vrije dag . We sliepen lekker uit, namen een lekker ontbijt en gingen sporten. Eerst zwemmen, daarna lopen op de loopband. In het begin had ik daar wat moeite mee en was 12 km/h veel te snel. Later vond ik toch het goeie ritme en kon ik versnellen tot 13 km/h. Na het douchen gingen we wat rondwandelen in de buurt van het hotel, onze mail binnenhalen en wat rusten in de kamer. 's Avonds gingen we eten in de pizzahut, om eens iets totaal niet-Chinees te kunnen eten. Na het eten kropen we vroeg in bed.

Het is nauwelijks half vijf gepasseerd als de telefoon de eerste keer rinkelt.  Een gevoel van nervositeit klemt zich om mijn maag.  Pas als we gewassen en gekleed zijn, durf ik de gordijnen opentrekken.  En het is... bewolkt.  Nog voor het afgesproken uur zit iedereen op de bus.  Rijden maar! Aangekomen op het waarneemterrein zonk de moed me in de schoenen: het regende.  Tegen de tijd dat ons ontbijtje was binnengespeeld en het eerste contact achter de rug was, konden we tussen de wolken door de partieel verduisterde zon ontwaren.  We koesterden hoop en Jan telde voor iedereen de minuten af tot totaliteit.  Padden kropen weg, alle libellen verdwenen en eenden waggelden naar hun nest.  Een mysterieuse sfeer daalde neer op het waarneemterrein.  Even voor het tweede contact trok alles toe, maar Jan telde verder af.  Waaiers werden bovengehaald, de goden werden aanbeden, dansen werden uitgevoerd, maar niets hielp....

Ook in miljoenensteden zijn de straten 's nachts leeg (of toch bijna). Dat merkten we toen de bus ons naar het hotel bracht.  Hip gekromde verlichtingspalen, futuristisch aandoende brugcomplexen, hoge gebouwen die zich aftekenen tegen de donkere nachtelijke hemel,... Shanghai is groots. Tegen 2u20 kwamen we aan bij het hotel.  Wie op de bus nog niet in slaap gevallen was, had alvast kleine oogjes.  Wij waren nog bij de gelukkigen: we konden snel onze valiezen en onze sleutel bemachtigen, zodat we 10 minuutjes later al heerlijk in bed lagen.  Tot 7 uur later. Na het ontbijt hadden we nog even tijd om volledig wakker te worden, want de bus vertrok pas om 12 uur, meteen richting eethuis.  Na het middagmaal bezochten we de Tempel van de Jaden Boeddha en struinden we door de Oude Bazaar naar een prachtige Chinese tuin. De tempel van de Jaden Boeddha. Chinese tuin in Shanghai. Het was dan al snel weer tijd om te eten.  We waren er we...

We konden vandaag wat langer slapen, want we zouden pas om 9u30 vertrekken. We hadden voor het ontbijt nog eventjes de tijd om te zwemmen (in de lichte regen). Het ontbijt was uitstekend! Zeer uitgebreid en zeer lekker, met live piano-muziek op de achtergrond. Bij het uitchecken kregen we dankzij mijn 'starwoods preferred guest' kaart nog een doosje thee als geschenk. Om 9u30 vertrokken we toen naar Ping'An, een klein dorpje in de bergen. De rit duurde ongeveer 3 uur en het eerste uur verliep alles rustig. Daarna werd de weg alsmaar smaller en steiler. Op een bepaald moment moesten we overstappen in een kleinere bus die ons dicht bij het dorpje zou afzetten. Toen ging het pas echt naar boven! De buschauffeur scheurde door de scherpe bochten, toeterde er op los en stak op de smalle weg twee andere bussen voorbij. Lekker eten in Ping'An. Uiteindelijk kwamen we veilig aan in Ping'An. De plaatselijke vrouwen klampten ons al direct aan om prullen te verkopen. ...

Na een avond onder ons tweetjes, hadden we allebei heerlijk geslapen.  Om 8u30 moesten we gereed staan om te gaan raften, maar eerst konden we skypen met papa.  Het was leuk om eens iemand van het thuisfront te horen. Maar het raften dus...  We hadden gisteren - na het zien van foto's in de winkelstraat - al door dat het niet zo spectaculair zou zijn als het klinkt.  En inderdaad: we zaten in een zetel op een vlot van bamboe, onder een parasol, terwijl een Chinees het bootje voortduwde met een lange staak bamboe.  Af en toe was er eens aan watervalletje, maar de kans om nat te worden, was miniem.  Helaas... 'Raften' op de Li-rivier. Na ons rafting-avontuur bracht de bus ons naar Guilin, waar we meteen gingen eten.  Het  was een lekker buffet met zeer straffe wasabi.  Daarna gingen we naar een onderzoeksinstituut voor thee.  We mochten er zelf thee plukken (en verzamelen in een Chinese hoed) en kregen er vier soorten ...