Wim & Sara

Lotte liet ons tot 9 uur slapen.  Na het ontbijt namen we een douche.  Het was hard aan het regenen en volgens het weerbericht zou dat de ganse dag zo blijven... Rond 12 uur vertrokken we naar Céreste om boodschappen te doen.  Omdat de winkel al om 12u30 sloot, kochten we alleen maar een brood.  We reden verder richting de Decathlon in Aix-en-Provence.  We zaten al snel in een bos, waar we in de auto ons middagmaal opsmulden.  In de gietende regen reden we over bochtige wegen naar Aix.  Daar regende het eventjes niet.  In de Decathlon kochten we nieuwe schoenen voor mij, want de andere laten water binnen, wat nogal een probleem is met dit weer.  We kochten nog een heleboel andere spullen, onder andere sneeuwschoenen. Op de terugweg viel Lotte in slaap.  Mama ging boodschappen doen in Céreste, terwijl ik op de slapende Lotte lette.  We waren pas rond 17 uur terug in het huisje.  Lotte en ik begonnen Monopoly Junior te s...

In volle nacht werden we gewekt door een huilende Lotte: Kamil (haar Eeyore-knuffel met roze kap) was uit bed gevallen en onvindbaar.  Mama en papa to the rescue ... alleen waren wij volledig gedesoriënteerd.  Zelf wist ik niet langs welke kant ik uit bed moest stappen.  Wim wist dat wel, maar hij vond de deur dan weer niet en stond aan de deur van de kast te friemelen... Tegen 8u werden we wakker.  De wereld zag er heel anders uit dan gisteren, zo in het zonlicht...  Na het ontbijt namen we alles klaar voor vandaag, we installeerden de wildcamera en reden via Forcalquier richting Puimichel. Onze verbazing was groot toen we onderweg auto's tegenkwamen met een laagje sneeuw op hun dak.  Sneeuw?  Nu?  In de Provence?  Stilaan verscheen er inderdaad ook sneeuw aan de kant van de weg, op de heuvels, in de velden als toefje slagroom op de gekortwiekte lavendel,... We passeerden in Oraison, waar blijkbaar een marktje bezig was....

Lotte begon al vroeg (6 uur) rond te lopen en met de deuren te slaan.  Gelukkig kwam ze pas een uurtje later onze kamer binnen.  We bleven nog wat liggen en Lotte en ik namen een douche voor we ontbeten.  Na een heuse show van Lotte maakten we ons klaar om naar het marktje in Forcalquier te gaan. Aangezien het hard aan het regenen was, namen we de wildcamera terug naar binnen.  In de gietende regen reden we naar Forcalquier, waar het niet zo gemakkelijk was om een parkeerplaats te vinden.  We waren al kletsnat toen we bij het marktje kwamen.  Heel veel kraampjes stonden er niet (toch niet als je het vergelijkt met de zomer).  We proefden en kochten lekkere worst en kropen al snel weer in de auto, helemaal verzopen.  We deden boodschappen in Céreste. We aten lekkere pasta en maakten het gezellig binnen.  Mama en Lotte speelden 'Wie is het?'.  Daarna tekende Lotte nog een hele tijd en speelden we samen Monopoly Junior.  Na he...

Met de kippen op stok, de overschakeling van zomer- naar winteruur, een zacht en warm bed, een welwillende dochter,...  Zo kom je wel aan 11u slaap. Het was onverhoopt droog en de zon probeerde door de wolken te priemen...  Na het ontbijt installeerden we de wildcamera die we pas gekocht hebben,  Benieuwd of we iets van de lokale fauna zullen "vangen". Nog voor 9u kropen we in de auto en reden we naar Oppedette.  Het winkeltje in Céreste was - tegen onze verwachting in - toch open, dus stopten we nog even voor brood en een droge worst.  Na een korte rit langs kortgeschoren lavendelvelden parkeerden we op de parking Grand Vallat.  Nadat we onze wandelschoenen hadden aangetrokken en onze rugzak op onze rug hadden gezwierd, moesten we enkel de brug oversteken en dan konden we echt aan onze wandeling beginnen.  Vier jaar geleden waren we hier ook al in de zomer, met omi en opi, in de verzengende hitte, met Lotte bij mij in de rugzak. Nu ...

De wekker maakte ons om 3 uur wakker.  We maakten ons klaar, pakten de laatste spullen in, maakten Lotte wakker en gooiden de auto vol.  Iets voor 4 uur waren we al op weg naar Frankrijk.  Via een alternatieve route reden we naar de E411.  Voor we in Luxemburg zaten, moesten we af en toe door dichte mist rijden.  In Luxemburg stopten we even om te tanken. Het was tamelijk rustig op de snelweg, dus konden we goed doorrijden.  Onze bip&go werkte nog, dus verloren we niet zo veel tijd aan de péages.  We stopten een uurtje voorbij Luxemburg om te eten.  Onze tweede stop was al in Dijon.  Daar was het gebouw van de parking afgebrand, zodat we dus nergens binnen konden gaan.  Het was intussen aan het regenen, zodat we maar in de auto aten.  De gps stuurde ons via de grote ring rond Lyon, waardoor we een groot deel van de drukte vermeden. We stopten nog eens net voor de afrit naar Apt.  Daar stuurden we een berichtje naar...

Om 7u30 werden we gewekt door de zachte tonen van onze wekker.  Da's beter dan die vechtende poezen van vannacht...  Tijd om naar huis te gaan...  Maar eerst: wassen, aankleden, ontbijten, afwassen, de laatste spullen in de auto laden, afval wegbrengen, vegen,...  Tegen kwart voor 9 konden we vertrekken: dag bergen, dag liftjes, tot in maart (ten laatste)! Wegrijden uit de bergen - mijn bergen - en Sigur Rós, een combinatie waar ik nog meer heimwee van krijg, maar dan omgekeerd.  In het Duits hebben ze daar zelfs een woord voor: Fernweh .  Dat kan geen toeval zijn... Lotte was aanvankelijk erg vrolijk ("Gaan we gek dansen, mama?"), maar begon na een tijdje wat te zeuren.  Al snel bleek waarom: we waren nauwelijks in Vandans of ze moest al (een eerste keer) overgeven.  Gelukkig waren we goed voorzien met een set reservekleertjes, een drankendispenser vol water voor een oppervlakkig wasje, wc-papier,...  Maar de volgende keer moest ze ...

Lotte maakte ons om 7u30 wakker, maar we mochten nog blijven liggen tot 8 uur.  Na een moeizaam ontbijt trokken we om 10 uur naar Sankt-Gallenkirch waar de Grasjoch-lift in het weekend open is.  De race in Gargellen was nog niet begonnen, dus stonden we snel op de parking. We namen de Grasjoch-lift en stapten over in de Hochalpila-lift.  Die bracht ons tot op iets meer dan 2400 meter.  Iets voor 11 uur liepen we al te genieten van de mooie bergen.  We konden op veel plaatsen nog wat hoger klimmen om nog meer van het uitzicht te genieten en hier en daar kon je naar een bankje klimmen vanwaar je prachtige uitzichten had. We stapten richting het bergstation van de Grasjoch-lift.  Met een mooi zicht op enkele kleine meertjes spreidden we ons picknickdekentje uit.  We zagen een pad en in de verte zagen we voor het eerst deze vakantie ook enkele marmotjes zitten.  Wanneer de zon achter de wolken verdween, was het tamelijk koud, dus blev...