Wim & Sara

Rond 8u stonden Lotte en papa op.  Ik mocht nog even blijven liggen.  We aten rustig ons ontbijt, pakten de laatste spullen in en droegen de valiezen naar de auto.  We hadden aan Simone, de eigenares van het huisje, gezegd dat we om 11u zouden vertrekken en hadden nog meer dan een uur tijd om te doden.  We werden daarbij geholpen door vijf aracari's (die zich uitgebreid van alle kanten lieten bekijken en fotograferen) en het dartsbord (en de muur in de onmiddellijke omgeving daarvan).  We merkten dat afgelopen nacht de rest van de papaya op onze tafel op het terras was opgevreten, volgens Simone door een uil of een opossum... Even na 11u vertrokken we naar Puerto Iguazú, een rit van 240km, waarbij we nooit ver van de Paraná (en Paraguay) verwijderd waren.  We reden door troosteloze dorpjes en meerdere panelen moedigden de goddeloze chauffeurs aan om de Bijbel te lezen. Het was al na half drie toen we voor ons hotel parkeerden.  Na het inche...

Het had de ganse nacht niet geregend, dus toen Lotte ons om 8 uur kwam wakker maken, bleven we niet te lang meer in bed liggen.  We zagen al snel 4 aracari's bij ons huisje en na het ontbijt vertrokken we naar Santa Maria la Mayor, om de vierde Jezuïtenruïne te bezoeken.  Na 102 km (1u30) kwamen we aan bij de ruïnes. Wij waren de enige bezoekers.  We kregen een paar bladzijden met Spaanse tekst in onze handen gestopt en een klein Engelstalig foldertje.  Daarmee kregen we uitleg in het kleine museum (er stond eigenlijk alleen een maquette van hoe het er vroeger uitzag) en stond de wandeling beschreven.  We waren nog maar net aan de wandeling begonnen of het begon al hard te regenen.  Met onze kappen op en de paraplu's open bekeken we de oude ruïnes.  Van de huizen bleef niets meer over.  Er stond wel nog een kapel die tot 1980 werd gebruikt.  Verder zagen we de ruïnes van de werkhuizen en van de tijdelijke kerk (want de oorspronkelijke...

Het had vrijwel de hele nacht onophoudelijk gegoten, gebliksemd, gedonderd,...  Toen Lotte om 8u tot bij ons geslopen kwam, leek het nog midden in de nacht te zijn, zo donker was het...  Paraguay - aan de overkant van de rivier - was volledig aan het zicht onttrokken. Bij het ontbijt bleken we met een mierenprobleem te zitten: het merendeel van ons brood bleek vol mieren te zitten (en verdween dan ook in de vuilbak).  Dan voel je het wel overal kriebelen... In de voormiddag lazen we allebei ons boek uit, terwijl Lotte tekende en de storm buiten onverminderd voortging.  Rond 12u beseften we dat we nog nauwelijks een halfuur tijd hadden om boodschappen te doen voor de 4u durende siësta.  We repten ons naar het centrum, maar onze winkel was al gesloten.  De Super10 was gelukkig wel nog open, al zijn ze daar te lomp en onvriendelijk om een cent te verdienen (en hun gerief is echt niet vers).  Toen we botweg weggestuurd werden aan de kassa om onze ...

Lotte werd iets voor 8 uur wakker.  Samen keken we wat naar de vogeltjes buiten.  We wasten ons en poetsten onze tanden voor we mama gingen wakker maken.  Na het ontbijt trokken we naar het winkeltje in San Ignacio.  Daarna trokken we naar de bank, waar we een hele tijd moesten aanschuiven voordat we centen konden afhalen. We keerden terug richting ons huisje, maar namen de afslag naar Teyú Cuaré, waar we rond 11 uur aankwamen.  De parkranger vertelde ons welke wandelpaden we konden nemen.  We stapten richting Casa de Borman, de ruïnes van het huis van een nazi.  We liepen door een mooie jungle, maar buiten vlinders zagen we niet veel dieren.  Bij de tweede ruïne zag Sara plots een aap boven in een boom zitten (Mono Carayá).  Daarna liepen we natuurlijk een stuk trager en bekeken we elke boom.  We hoorden en zagen nog een dier in een flits, waarschijnlijk een agouti. We keerden terug naar de splitsing en namen het andere p...

Rond 8u werden we door Lotte gewekt.  Er was veel lawaai geweest, maar ze was erg vrolijk en lief, al zou dat spoedig omkeren tot een vlaag van ongehoorzaamheid (gelukkig van niet al te lange duur).  Op het terras onder het huisje aten we boterhammen met choco met een frisse tas melk. Het was al goed na 10u toen we bij het huisje wegreden, naar de jezuïetenmissies van Santa Ana.  Het was nauwelijks aangegeven waar ze zich bevinden, wat toch wel vreemd is aangezien het hier om Unesco werelderfgoed gaat...  Bij de ingang kochten we onze toegangstickets voor de vier missies van Argentinië en daarna werden we verder geholpen door een vriendelijke gids, die echt zijn best deed om traag te spreken, zodat we zijn uitleg in het Spaans zeker zouden begrijpen. Na zijn uitleg bij de maquette mochten we rondkijken in het museum en buiten naar wat restte van de jezuïetenmissie, die ooit onderdak bood aan 4500 mensen.  Over het grote centrale plein kwamen we bij d...

De wekker stond om 8 uur, maar Lotte kwam ons al een kwartiertje vroeger wakker maken.  We pakten alles in en aten lekkere boterhammetjes met choco.  Om 9u15 vertrokken we opnieuw richting het centrum om onze auto op te pikken.  Met behulp van tien kleine visjes (die naar de zee gingen) waren we om 10 uur al bij het verhuurkantoor. Daar kregen we een uitgebreide uitleg over de auto.  Vlot keerden we terug naar het hotelletje.  De eigenares deed nog een hele tijd een babbeltje met ons.  Om 11 uur vertrokken we richting San Ignacio.  Eens we Posadas uit waren, konden we goed doorrijden.  Er waren wel een heleboel wegenwerken onderweg. In San Ignacio reden we al snel op een breed aarden weggetje voor de laatste 4 km.  We passeerden Club Rio, waar we wat overtuigingskracht nodig hadden om voorbij de bewaker te komen.  Om 12u20 waren we bij ons huisje.  We werden verwelkomd en kregen een rondleiding door het mooie huisj...

Het was een nacht met onophoudelijke regen en een occasionele donderslag en bliksemschicht.  Lotte had er gelukkig niet al te veel aanstoot aan genomen en kwam rond 8u vrolijk gezind onze kamer binnen.  Zelf opstaan konden we gelukkig nog een uur voor ons uitschuiven. Toen we opstonden, lag alles nog nat, maar regenen deed het gelukkig niet meer.  Tegen een uur of tien, na een rustig/traag/lui ochtendritueel, vertrokken we te voet naar het centrum.  Het was een onophoudelijke drukte, waarbij agglomeraties verf-, motor- en auto-onderdelenwinkels uiteindelijk plaats maakten voor bloemenwinkels, dan weer naai- en breiwinkels,... Om onze laatste verblijfplaats cash te kunnen betalen, moesten we nog aan (Amerikaanse) dollars zien te geraken, dus we waren blij toen we bij een kruispunt vol banken kwamen.  Even rondvragen leerde ons dat we eerst Argentijnse pesos uit de muur moesten halen en dan naar een casa de cambio  moesten gaan om die naar USD om...