Posts

Epupa - Opuwo - Olifantsrus (Etosha)

Afbeelding
Rond de tijd dat de wekker afging (7u), kwam Lotte gezellig bij ons gekropen.  Nadat we ons hadden klaargemaakt en alle spullen in de auto werden gestoken, gingen we nog een laatste keer op het terras/uitkijkplatform zitten voor een uitgebreid ontbijt met zicht op de watervallen (en Angola). Een uurtje later stelden we de GPS in op garage WessTech in Opuwo.  Weer dat hele eind gravel, langs kuddes geiten en koeien, langs Himba-dorpjes...  En ook nu weer: die jongen van eergisteren in het midden van de straat.  Verderop nog een groepje van drie kinderen, daarna twee.  Voorlopig worden ze nog afgeschrikt als je eens toetert, maar of dat zo gaat blijven... We stopten nog even bij Himba-graven langs de kant van de weg. In Opuwo werden, zoals gepland, de remschijven vervangen, maar de foutmelding verdween niet.  Een in der haast opgetrommelde kerel, die met zijn meetapparatuur arriveerde in een plastieken zakje (alsof hij net boodschappen had gedaan), concludeer...

Epupa

Afbeelding
We stonden om 7 uur op en na het drinken van een tasje melk stapten we naar de receptie.  Daar stond onze gids, Komburu, ons al op te wachten.  We haalden nog snel de verrekijker en begonnen te wandelen richting de Epupa-watervallen.  We kregen al snel de hoofdwaterval te zien:  echt indrukwekkend en het deed deugd om eindelijk nog eens stromend water te zien. De gids liet ons niet alleen de watervallen zien, maar leerde ons ook veel over de vogels en de bomen.  Hij was constant op zoek naar beestjes in de verrekijker.  Hij zag dat wij dat geweldig vonden, dus nam hij uitgebreid de tijd.  De watervallen strekken zich uit over 500 meter, dus zagen we al snel andere stukken van de waterval. We zagen inscripties in stenen die door de San waren gemaakt (2000 jaar geleden).  In Angola zag de gids ook een groep bavianen rondhuppelen.  Iets later zagen we ook dassies.  We kwamen op een groot zandstrand (dat in de zomer overstroomt).  Daar ...

Ongongo - Opuwo - Epupa

Afbeelding
Om 7u ging de wekker af.  Het was al aan het schemeren en de laatste sterren waren nog zichtbaar.  Onder toeziend oog van de lokale hond ontbeten we, terwijl we aan zijn smekende blik weerstonden.  Maar zelfs zonder iets te krijgen, leek hij ons gezelschap te appreciëren. Tegen 8u reden we als eerste weg van onze plek: de rivier weer over en dan over het smalle, steile, bochtige wegje omhoog van de camping weg.  Dat ging onverhoopt vlot en ook de wirwar van ruwe baantjes tot aan de "grote" weg werd vlotter getackeld dan gisteren op de heenweg.  Er stonden nog niet zo veel kindjes langs de kant van de wegeltjes, maar zij die er stonden, hadden allemaal hun handje open om om geld te bedelen.  Schrijnend hoe de kinderen hier niet naar school worden gestuurd maar aangeleerd krijgen dat bedelen de beste keuze is. Er volgden kilometers en kilometers aan gravel.  De Otjovatemba-pas wist ons wel te bekoren, al maakte de nog laaghangende zon er een uitdaging va...

Madisa - Ongongo

Afbeelding
De duivenwekkers waren al een tijdje lawaai aan het maken toen onze wekker om 7u30 afliep.  We maakten de tenten al leeg en stapten terug naar de receptie waar we een lekker ontbijt kregen met toast, yoghurt, fruitsap, een appeltje en een eitje met spek.  Het was wel een stuk kouder dan verwacht.  We zagen tokken in een boom zitten.  We keerden terug naar de auto, sloegen de tenten dicht en rond 9u15 vertrokken we richting Ongongo. Het was een lange rit, maar gelukkig waren de gravelwegen in goede staat.  We konden dus 80 km/u rijden.  We zagen een eekhoorn nog snel een brugje oversteken voordat wij er passeerden.  Plots kregen we een foutmelding van de auto:  het lichtje van ABS ging branden, samen met het lichtje ernaast (een slippende auto?) en we kregen de melding "Hill descent control malfunction".  We reden door tot Kamanjab.  Daar lieten we de auto nog eens voltanken.  Er stonden direct enkele bedelende kinderen rond ons... T...

Brandberg - Madisa

Afbeelding
Duivenwekkers langs alle kanten vanmorgen!  Om half 9 kropen we uit de tent, Lotte even later.  Het was al warm genoeg om zonder trui rond te lopen.  Geen vreemde smaak meer aan de chocolade bij het ontbijt! Toen we naar de receptie reden, zagen we een klein diertje dat graag foto's van zich liet nemen.  Het bleek Mila, één van de twee meerkatten die hier wonen (en die je blijkbaar op Facebook en Instagram kan volgen). We raakten in de war door alle zanderige paadjes op het domein en ook daarbuiten was het een wirwar aan paden.  Sommige paden leidden naar barakken uit golfplaten, niet bepaald waar we moesten zijn...  We vonden uiteindelijk wel de grote weg, maar die werd kleiner en kleiner, hobbeliger en hobbeliger,...  We waren verrast toen we op de parking van de White Lady  toekwamen dat er daar zoveel auto's stonden.  Allemaal 4x4, wit, met afgedekte laadbak en veelal met tent(en) op het dak. De parkeerwachter stapte ons vrolijk tegemoe...