Bielerhöhe

Na een lange en absoluut deugddoende slaap, stonden we even na 8u op,  Na ons ontbijt vertrokken we met de auto naar Bielerhöhe.  We maakten nog een tussenstop in Gaschurn voor verse broodjes en daarna kon het bochtenwerk van de Silvretta Hochalpenstraße beginnen.  Het landschap is hier zomer en winter betoverend!

Op Bielerhöhe was het erg druk: de parkings stonden goed vol en we moesten verder rijden tot in Tirol om een plekje voor de auto te vinden.

We trokken onze wandelschoenen aan, hesen de rugzakken op onze rug en wandelden naar het winkeltje om nieuwe belletjes te kopen voor aan onze skistokken (of voorlopig aan onze wandelrugzak).  Daarna staken we de straat over om écht aan onze wandeling te beginnen.

Aanvankelijk ging het over een breed pad, langs de Schleplift en door een paardenweide, maar daarna klim het onophoudelijk, over een smal paadje met veel stenen en soms ook water dat zich een weg naar beneden baande.  We zouden een rustige wandeldag houden en het was ook niet ver tot op de Bielerkopf, maar qua hoogtemeters kon het tellen.  Van daaruit zagen we de mensen als mieren de stuwmuur op en af trippelen.

We schreven in het Gipfelbuch bij het kruis en namen - ietsje hoger - uitgebreid de tijd om te eten in het zonnetje.  's Avonds zou ik merken dat mijn schoenen in mijn vel zijn gebrand (en ik permanent hoog opgetrokken bleke kousen lijk te dragen).

Langs dezelfde weg keerden we terug.  De afdaling ging vlotter dan gedacht en we stonden snel weer bij de auto.  We daalden terug af richting Partenen, met een korte pauze aan de Vermunt Stausee, waar we onze voetjes lieten herleven in het koele water.  Dat deed deugd!

We kregen een gezin van vijf in de gaten: snobs in overprijsde T-shirts.  Of we misschien een foto wilden maken van hen.  Euh... al ooit van Corona gehoord?  Liever niet dus!

Na zo'n warme wandeldag als vandaag trekteerden we ons in de Spar in Gaschurn op een welverdiend ijsje, dat we opaten tijdens een wandelingetje door het dorp.  We vonden het op de berg al warm, maar beneden is het nóg "erger" (en dan gaat het morgen nog enkele graden warmer worden)!

Terug in het huisje deed ik nog wat oefeningen.  Lotte deed aanvankelijk mee, maar ze verloor interesse en concentreerde zich verder op haar reisverhaal (en de zak chips).

Na een heerlijke douche aten we Berner Würstchen en daarna staken we ons berggeitje in bed.  Wij gingen onder ons tweetjes nog buiten op het terras zitten met een glaasje bubbels, terwijl de vleermuizen over vlogen en de uilen oehoeden.  We werden tijden de inzettende duisternis zelfs beloond met een indrukwekkende vuurbol.  Als het donkerder was geweest, was er vast een nalichtend spoor te zien geweest.

Kort na 22u gingen we ook slapen.