Klettersteig Kälbersee
Even voor 9 uur werden we wakker. We waren wel wat verrast dat er veel wolken hingen, want we hadden zon verwacht! We wilden de kat dus eerst nog uit de boom kijken vooraleer we aan onze wandeling/Klettersteig zouden beginnen. Na ons ontbijt van versgebakken Semmel trok ik rond 10 uur mijn trailschoenen aan, om lekker te gaan afzien! Het was maar een kort loopje, maar eentje met veel hoogtemeters. Het eerste paadje, door het Pfanges-bos, was zelfs té steil om te lopen. Daarna lukte het gelukkig beter (en kon ik op een klim zelfs twee MTB'ers inhalen).
Na mijn douche was het voldoende uitgeklaard om op zoek te gaan naar Klettersteig-gerief, maar dat was minder makkelijk dan gedacht: in de ene winkel ging het pas vanaf 40kg (Lotte weegt ongeveer 24kg) en in de andere winkel hadden ze zelfs geen gerief. Gelukkig wist Daniel ons - na een telefoontje aan Hannes - te vertellen dat de sportwinkel bij de lift in Gargellen misschien een oplossing kon bieden. Wel een omweg voor een Klettersteig in Schruns, maar het was het waard: ze hadden weliswaar enkel Klettersteig-sets vanaf 40kg, maar met extra zekering aan mama of papa zou dat geen probleem zijn... al moesten we wel ondertekenen dat we dit op eigen risico zouden doen.
Wij naar Schruns, de Zamang-gondel naar boven en daarna de Sennigratstoeltjeslift. Geen marmotjes deze keer, wel een gems, die zich haastig uit de voeten maakte. Via een stenig pad daalden we af naar de voet van de Klettersteig, waar we aten, terwijl een bende luidruchtige Hollanders zich naar boven hees.
Na het eten bakenden we nog even ons territorium af en hesen we onszelf in onze klimgordel. Helm op ons hoofd, zekeringskoord tussen Lotte en mij: we waren er klaar voor!
Gestaag klommen we omhoog en lieten we de Kälbersee (met de SUP'ers) dieper en dieper onder ons.
Ik klom voorop, zoekend naar het beste pad, gevolgd door Lotte, die geregeld een zetje of tips kreeg van papa, die haar op haar hielen volgde. We moesten uitkijken dat we niet verstrikt raakten in de zekeringskoord! Lotte was maar net groot genoeg om overal aan te kunnen... En ook al vond ze het af en toe een beetje eng, toch vonden we het alledrie heel tof. Met vuile onderbenen bereikten we tenslotte het einde van onze B-Klettersteig. We moesten wel even zoeken hoe we dan weer bij de lift moesten komen. Maar het lijkt nu al vast te staan: dit doen we nóg! Alweer een bron van avonturen aangeboord!
Via de Sennigrat en de Zamang gingen we terug naar beneden en waren nog net op tijd om ons gerief voor sluitingstijd weer binnen te leveren in de winkel.
Terug in Gaschurn ging Wim hetzelfde rondje lopen als ik vanmorgen (alleen sneller) en na een douche gingen we pizza eten bij de Italiaan. Het was al na bedtijd (merkte Lotte gechoqueerd op) en het was eraan te zien, want ons klimmertje viel bijna in slaap. Maar snel terug naar het huisje dus, want we hadden onze nachtrust alledrie meer dan nodig.
Reacties
Een reactie posten