Om zeker op tijd aan de start te staan van de Frauen Berg Gaudi, hadden we de wekker maar gezet om 8u30. Mooi weer was het toen al niet, maar toen we onderweg waren naar Gargellen begon het pas écht goed te regenen. Gieten! We bleven nog even in de auto zitten, maar uiteindelijk moet je eruit... Toch nog snel de buitenkant van mijn skijas aangedaan.
Ik moest me een weg banen door de horde vrouwen om mijn zak met reservekleren af te geven. Daarna er weer door om terug te keren naar mijn schatjes, die intussen ook een knalgele poncho hadden gekregen.
De loopsters (een 60-tal) mochten voorsorteren in het startvak aan het dalstation, gevolgd door een dikke 200 wandelaars. Nog een laatste zoen van mijn twee supporters, aftellen... en start.
De groep geraakte al snel verspreid en het duurde niet lang voor het brede pad te steil werd om nog te kunnen lopen. Daarna volgde een stuk bergaf over asfalt. Lekker naar beneden denderen! Joehoe!
Het pad dook het bos in en de loopbare stukken werden kariger en kariger. De regen hield wel op en al snel kon de jas uit. Terwijl we de roze vlagjes moesten volgen, werden we aangemoedigd door de begeleiders onderweg en zelfs alpenhoornspelers en een klein orkestje. Het dipje dat kwam opzetten, werd de kop ingedrukt met twee slokken cola, wat blokjes kaas en een afschuwelijke energiereep.
Eénmaal uit het bos moesten we nog een tijd een steil, slingerend grindpad volgen, terwijl de wolken weer kwamen opzetten. Voorbij de laatste bevoorradingspost (met schnaps) was het nog een kort stukje tot aan het bergstation, waar ik zo blij was mijn schatjes te zien, dat ik de mevrouw met de medailles gewoon voorbij liep. Ik was blijkbaar als 20e over de streep gekomen en aangezien ik de enige loopster was uit een land zonder bergen, was ik daar heel content mee.
Terwijl ik weer op krachten kwam, was het helemaal dichtgetrokken en zagen we de aankomst nauwelijks (ook al stonden we er vlakbij). En tegen de tijd dat ik warme, droge kleren had aangetrokken, was het alweer aan het regenen (met hagel erbij). Snel naar het huisje dus, voor een warme douche, eten en een massage van de beentjes.
Daarna gingen we naar de smid en de Spar. Naar onze warme chocomelk konden we helaas fluiten, want Saladina was gesloten. Lotte en ik bekeken wat er allemaal in mijn goodiebag zat. Van sommige van die vrouwendingen moet ik toch eens opzoeken hoe ik ze moet gebruiken...
Lotte wou per se de balletjes voor het avondmaal rollen, maar ze wou perfect ronde, elk gecontroleerd door mama & papa. Honger! Halverwege mochten we dan toch overnemen.
Voor de rest lazen we nog en losten we puzzels op.
Reacties
Een reactie posten