Wim & Sara

Het was nauwelijks 6u toen de wekker ons met lichte aandrang wakker maakte.  Kleine oogjes, de omgeving verpakt in een dikke laag mist en wolken.  Tijd om naar huis te gaan! Voor een echt ontbijt was het nog te vroeg, maar we kregen wel elk nog een papieren zak mee met een banaan, een croissant en een fruitsapje. Tussen de wolken en de mist probeerden we onderweg nog zo veel mogelijk van het landschap mee te pikken.  Een laatste tankbeurt, de huurauto inleveren en dan gaan aanschuiven.  De luchthaven bestaat uit één enkele terminal  en er was één rij om aan te schuiven.  Toen we van onze valiezen waren verlost, gingen we nog magneten en een breiboek kopen en daarna geraakten we redelijk vlot door de veiligheidscontrole. Het zicht was gelukkig goed genoeg om op het geplande uur te vertrekken.  Nu ja, we hadden wel meer dan tijd genoeg in Parijs om de TGV te halen. In Brussel-Zuid haalden we nipt onze aansluiting naar Tienen en zo zaten we al snel bij om...

Toen we vanmorgen om 8 uur uit bed kropen, was het zo mistig dat we niet eens de zee konden zien.  Na het ontbijt staken we alle valiezen in de auto, checkten we al in voor onze vlucht van morgen en deden we nog de laatste afwas. We vertrokken richting Saksun en toen we uitstapten was het gelukkig droog.  We wandelden naar beneden op een asfaltwegje.  Gelukkig ging het paadje al snel over in een wegje met stenen.  We liepen langs de rivier en het zicht was goed genoeg om links en rechts van ons de groene bergen te kunnen zien.  In de verte zagen we het meer.  Toen we dicht bij de rivier waren, gooiden we er een heleboel stenen in.  Bij het meer liepen we op het strand.  Bij hoogtij kan je hier niet verder, maar aangezien het bijna laagtij was, konden wij nog een hele eind verder wandelen langs het strand.  Ze konden we nog een laatste keer genieten van de mooie uitzichten.  Daarna reden we nog naar een ander uitkijkpunt op Saksun beach....

Toen we rond 8u30 opstonden, had Lotte het ontbijt al voorbereid: chocolade gehakt, appel gesneden, besjes klaargenomen, ... Na het skyr-ontbijt bladerden we door het Rother-gidsje, op zoek naar een geschikte wandeling: mooie uitzichten, niet té ver, uitkomen bij het beginpunt, geen ferry nodig,...  We kozen voor zwarte topwandeling #34:  Árnafjørður-Runde .  De rit naar het beginpunt was grotendeels dezelfde als gisteren, alleen waren we er al bij het derde eiland, Borðoy. In de baai van Árnafjørður parkeerden we bij het kerkje.  Bergschoenen, jas, rugzak,...  Klaar voor vertrek!  Het "probleem" met vertrekken op een lokaal minimum: je moet onherroepelijk de hoogte in.  Even het asfalt langs de baai volgen, dan een poortje door en de beklimming ging van start.  Het was een heel steil pad door grasland met heide, waarbij we ons moesten oriënteren op (te) lage rode paaltjes, die nauwelijks opvielen en soms ook te ver uit elkaar stonden.  ...

We hadden vandaag opnieuw de wekker niet gezet, maar toen we iets na 8 uur naar boven gingen, was Lotte het ontbijt al aan het voorbereiden.  Rond 9u30 vertrokken we richting het eiland Kunoy, waar we in Haraldssund aan onze wandeling zouden beginnen.  Om op Kunoy te geraken moesten we eerst een tijdje eilandhoppen.  We reden dicht bij ons huisje al de eerste tunnel in.  Die bracht ons vaņ het eiland Streymoy naar Eysturoy.  Een rond punt in een tunnel onder de zee?  Dat kan hier zomaar! Een eindje verder reden we via een iets kortere tunnel van Eysturoy naar Borðoy en net voor Haraldssund reden we over een dam over de zee naar Kunoy. Na een uurtje rijden parkeerden we onze auto bij de haven en begonnen we aan de wandeling.  We wandelden de hele tijd naast de zee, op een smal paadje dat lichtjes op en af ging.  We werden de hele tijd verwend door de mooie uitzichten.  Vaak was er een steile afgrond (recht naar de zee, of naar de rotsen v...

Geen wekker vanmorgen, maar toen we rond kwart voor 9 opstonden, was Lotte al wakker en had ze de ontbijttafel al gedekt.  Heerlijk wakker worden zo! Er waren wel redelijk wat wolken, maar ze hingen gelukkig een heel stuk hoger dan gisteren, dus zat een lange wandeling er wel in vandaag.  Ons plan: wandelingen 13 en 14 uit ons Rother-wandelgidsje combineren, helemaal tot in Kirkjubøur en dan weer terug. Het beginpunt van de (eerste) wandeling was een bushalte (Millum Horna) op een tiental minuutjes rijden van het huisje.  Op een parallelwegje konden we parkeren en dan konden we op pad.  Gelukkig konden we snel van de "grote" weg af en even verder een smal maar steil paadje inslaan.  Dat bracht ons tot aan Reynsmúlalág, waar de vorige eeuwen openluchtvergaderingen werden gehouden.  Het deed ons een beetje aan IJsland denken.  Of hoe je - ondanks het slechte weer - toch écht voeling kan hebben met de natuur.  Zo spijtig dat dit verloren gaat, maar w...

We stonden opnieuw om 8 uur op en genoten van het uitgebreide ontbijt.  We gooiden de valiezen in de auto en gingen nog snel wat brood en koeken kopen in de supermarkt.  Daarna reden we naar het eiland Eysturoy, niet via de tunnel, maar via een brugje over een zee-engte. Het was onze bedoeling om de Slættaratindur, de hoogste berg van de Faeröer-eilanden te beklimmen.  Maar het was intussen lichtjes beginnen regenen en de berg zat in de wolken, dus keerden we terug naar Eiðis.  We zagen wel in de verte de rotsen uit de zee steken.  We vertrokken in de lichte regen om de Eiðiskollur te beklimmen.  Na een klein klimmetje door het dorp begon het pas echt te stijgen.  We zagen de klippen (en de camping op een voetbalveld) in de verte in de wolken liggen.  Net voor we aan de finale klim begonnen, zagen we al dat de top in de wolken lag.  Tijdens de klim zakten de wolken nog...  In plaats van na de top nog wat af te dalen, besloten w...

We hadden nog kleine oogjes toen de wekker om 8u ging, maar het zag er gelukkig veel minder mistig en bewolkt uit dan gisteren.  Nog voor het ontbijt staken de meeste spullen al in de auto.  We vertrokken op dezelfde manier als we waren aangekomen: onopgemerkt.  Ook nu was er niemand bij de receptie te bespeuren. We reden naar het zuiden, tot in Vágur.  De uitzichten die we hier gisteren hadden moeten missen, daar werden we vandaag dubbel en dik me beloond.  Snel die wandelschoenen aan en rugzak op! Een beetje overdressed  met onze zware bergschoenen volgden we het asfalt, de flank op.  Pas nu viel ons op hoe smal het land hier is, aan de ene kant de fjord en aan de andere kant de oceaan; en nog een meertje er tussenin. Langs kippen, eenden en vooral schapen kwamen we bij een pijltje richting Myoggjartúgva, waarbij we over een afsluiting moesten kruipen.  We navigeerden van paaltje naar paaltje de steile grashelling op.  Boven zakten we in he...