Piran

We waren al een tijdje wakker voor de wekker om 9u afging, maar we voelden ons allebei nog een beetje tam, dus bleven we nog een tijdje liggen soezelen.  We aten ons ontbijtje buiten op het terras, in de schaduw van twee kiwibomen, waarvan er eentje beladen was met vruchten.  Blijkbaar waren de bomen al 30 jaar oud, dus we hebben nog een hele weg te gaan met dat kleine plantje in onze tuin.

Tegen de tijd dat we naar het stadje wandelden, was het prachtig weer geworden, dus we smeerden onszelf/elkaar maar goed in.  De smalle straatjes, waar de was langs de gevels was te drogen gehangen, stapten we naar het centrum van het stadje.  We hadden gisteren in onze reisgids gelezen dat het vandaag de nationale feestdag was, maar daar merkten we eigenlijk niets van.

Piran.

We vonden een rustig plekje langs de zee, waar we lekker onze sandalen uitdeden en onze voetjes in het water staken.  Dat was heerlijk verfrissend!  We wandelden nog wat verder, o.a. langs een kerkje.  We genoten van het uitzicht over het stadje en kuierden nog wat door de straatjes.

De voetjes in het water steken bracht de nodige verkoeling.

We kwamen langs een drukker stukje strand, waar je wel makkelijker het water in kon (langs de vele trapjes), maar waar er enorm veel mensen in de zon lagen te bakken, in de meest oncomfortabele posities, zo op de rotsen.

We zochten ons ergens een tafeltje uit op een schaduwrijk terras en aten lekkere risotto (met scampi en zwammen), maar eigenlijk was het veel te warm om te eten.  Jammer genoeg horen slaatjes nu even niet tot de mogelijkheden.

Zicht over het stadje.

Met een nieuwe laag zonnecrème gingen we verder langs het water, richting hotel, de hele tijd in het water zoekend naar visjes.  Ik plofte me even neer op bed, terwijl Wim de foto's al bewerkte.  Daarna zochten we wat verkoeling op het terras van het hotel.

In de vooravond wilden we teruggaan naar het strandje van vanmorgen om te gaan zwemmen.  Intussen waren er al wat wolken komen opzetten en stond er een stevig windje.  Toch gingen we met onze spullen tot daar (Wim zijn pet ging onderweg al bijna vliegen en mijn kleedje wapperde alle kanten op), maar de wind had het toch te fris gemaakt en bovendien stonden er veel golfjes op de zee.  We keerden dus maar terug voor een aangename douche, alvorens we gezellig langs de waterkant gingen eten.  De zee was hier ondertussen alweer rustiger geworden, maar aangezien we proper gewassen waren, gingen we toch maar niet meer zwemmen.

We wandelden terug en na enkele pagina's lezen, knipten we het licht uit.