Tübinger Hütte

Tegen 8u ging de wekker af en aangezien er al licht binnenviel in onze kamer, ging opstaan relatief gemakkelijk.  Bovendien scheen het zonnetje al vrolijk.  Na het ontbijt praatten we even met Nathalie en zagen we de ouders zelfs allebei (dat lukt zelfs niet altijd als we daar twee weken zijn in de winter).

Terug in onze kamer, zochten we onze spullen bijeen, smeerden we ons in,...  Ik had in ons wandelboekje een mooie wandeling van aan het middelstation tot aan de Tübinger Hütte (en terug) gezien en hoewel er bij stond dat deze ongeveer 6u in beslag zou nemen, besloten we toch om ervoor te gaan.  Er was immers altijd de optie om vroeger terug te keren.  Nathalie stopte ons nog het noodnummer (van het hotel en van de Bergrettung) toe en we gingen op weg.

In het dalstation kochten we tickets voor de gondel tot aan het middelstation en terug.  De laatste gondel naar beneden vertrekt om 17u15, dus dat was de harde tijdslimiet voor het afwerken van de wandeling, want om na zo'n lange wandeling ook nog tot helemaal beneden te stappen, zou het ons allebei waarschijnlijk aan fut ontbreken.

Tegen 10u stonden we aan het vertrekpunt en konden we onder een stralende zon aan onze tocht beginnen.  Het ging eerst al goed naar beneden.  Geen prettige gedachte dat er bijna op het einde van de wandeling nog een pittig stukje bergop op ons lag te wachten.  Beter maar niet te veel achterom kijken.

Ganeu-Maisäβ.

Even voorbij de Ganeu-Maisäβ moesten we schuin een weideflank oversteken.  Zo'n klein paadje (gewoon uitgesleten uit het gras) vonden we wel leuker dan het steenslagpad dat we tot dan toe hadden gevolgd.

Weideflank oversteken.

We kregen twee mountainbikers in het oog die het brede pad langs de Ganera-rivier volgden en dat zag er ook niet simpel uit.  Te voet ging zelfs sneller (tot we aan het vlakke stuk kwamen).  Toen ik een klein beekje een zinken badkuip zag vullen, bedacht ik me dat ik me bij de terugkeer maar al te graag in zou verfrissen.

Het kleine paadje kwam weer uit op het grotere pad en werd geleidelijk aan ook vlakker (de mountainbikers haalden ons uiteindelijk dan toch in).  We kwamen vervolgens in een valleitje dat was uitgesleten door een gletsjer, met een rustige Ganera en vele watervalletjes die erop uitkwamen.

De Ganera-vallei.

We hielden even halt om mijn rugzak wat bij te stellen en terwijl Wim aan de litsen van mijn heupriem stond te trekken, tuurde ik wat rond, op zoek naar... beestjes!  Al snel kregen we 2 - 3 marmotten te zien, wel nog tamelijk ver, maar dat kon de pret niet drukken.  Ze gaven ons ruimschoots de tijd om foto's te nemen.

Marmot.

Even later hoorden we het gerinkel van de bellen van tientallen bergkoeien (van die mooie bruine) die rustig stonden te grazen en er geen aanstoot aan namen dat er zo nu en dan wandelaars passeren.

Een tijdje later kwamen we aan de Ganera Alpe en omdat we ons allebei nog goed voelden, stapten we verder richting Tübinger Hütte.  Gelukkig, want even verder werden we beloond met het verschijnen van twee prachtige gemzen, tamelijk dichtbij.  Eentje was tamelijk snel verdwenen, maar de andere liet zich goed bekijken (en fotograferen).

Gems.

Nog diep onder de indruk hielden we kort halt om snel te eten.  Het pad was intussen alweer minder vlak geworden.  Pas redelijk laat beseften we dat ons einddoel al de hele tijd duidelijk zichtbaar was op de besneeuwde toppen voor ons.

Tübinger Hütte

Tegen 13u30, bijna aan de hut, keerden we toch maar terug.  We wilden immers de laatste gondel zeker niet missen (zonder ons te moeten afjagen) en bovendien begon het weer meer en meer te betrekken.  De besneeuwde toppen met de hut waren op de duur nog slechts met moeite zichtbaar.  Onze loopjassen weden aangetrokken (er was intussen een koude wind opgestoken) en onze plannen om ons te verfrissen, werden opgeborgen.  Wel werden we nog getrakteerd op een show van de marmotten, heel dicht nu.  Wat zijn die diertjes schattig als ze zo rechtop zitten!

Er werd op ons gewacht aan het middenstation.

Ook het laatste stukje bergop ging nog vlot en na ca. 5u stonden we gereed om de gondel naar beneden te nemen.  We hebben echt heel veel geluk gehad met het weer, want toen we op bed neerploften, was het beginnen te gieten, helaas voor de rest van de avond.

We verwenden onszelf met een broebelbad en een douche en daarna nog met een lekker maaltje bij de Italiaan.  Rond 21u30 kropen we moe maar tevreden in bedje voor een welverdiende nachtrust.