Tegen 9u15 stonden Wim en ik op. Lotte was ons al een uur eerder het huisnummer komen vragen (voor de Wifi-code) en nu deden we elkaar schrikken omdat we gelijktijdig de luiken van de balkondeur openden (zij van de buitenkant, ik van de binnenkant).
Pas tegen half 12 gingen we de deur uit, met versgebakken broodjes in onze buikjes en een bed vol spullen voor de huttentocht. We reden tot in Gargellen en parkeerden bij het dalstation van de Schafberg Bahn. We schoten in onze bergschoenen, gooiden onze rugzakken over onze schouders en gingen op pad.
We moesten een tijdje in tegenrichting de weg volgen, waarlangs gocarts naar beneden bolden (of scheurden, in sommige gevallen). We waren blij dat we al snel een smal paadje in het bos konden beginnen volgen, in alle rust en zonder stofwolken.
Het was al meteen een pittige eerste klim, voorbij de Madrisa Hütte, tot bij de Oswald Hütte.
Even verder vleiden we ons neer op ons picknickdekentje, met zicht op de Gargeller Madrisa, waarrond wat kleine wolkjes kringelden, ideaal voor een timelapse.
Daarna ging het voorbij de Kesl Hütte en namen we onze "aanloop" voor de tweede serieuze klim. Ik had net ontevreden gemopperd dat we toch wel heel weinig diertjes te zien kregen deze vakantie, toen we even verder een marmotje te zien kregen, van tamelijk dichtbij. Later, bij de afdaling naar de Rongg Alpe, zouden we nog een tweede marmotje te zien krijgen, van nóg dichterbij. We namen wat foto's, maar lieten het beestje maar snel weer alleen.
Hier kregen we ook de eerste pijltjes te zien naar de Tilisuna Hütte, onze eerste overnachtingsplek van onze huttenronde.
Tenslotte kwamen we weer in de bewoonde wereld, in Gargellen, en zo stonden we met 10km op onze teller alweer bij de auto.
Aangezien de winkels morgen (zondag) gesloten zijn en we maandag al aan onze trektocht beginnen, gingen we nog snel inkopen doen. Het welverdiende ijsje aten we op de parking op, terwijl we ons vergaapten aan de manoeuvres die er werden uitgevoerd. Werkelijk fascinerend!
Bij het huisje stelden we vast dat de eigenares - zoals in een aantal reviews was vermeld - bij ons was binnengeweest. Zo paranoïde waren mijn "vallen" dus niet...
Terwijl Lotte vanop het balkon toekeek op de reddingshelicopter die net ervoor was geland, gingen wij onder ons tweetjes eventjes lopen, langs de Ill. Toch wel warm vandaag!
We stonden nog een tijdje na te zweten eer we onder de douche kropen. Gelukkig zag Lotte erop toe dat onze zouten weer werden aangevuld.
We reden nog naar Gaschurn om te gaan eten bij de Italiaan. Het terras zat overvol, maar binnen zaten we alleen.
Terug in het huisje pakten we onze trekrugzakken al wat in en daarna stopten we Lotteke in bedje. Wij lazen nog wat.
Reacties
Een reactie posten