Gantekopf - Garfrescha

Wat heeft onze (overdreven) lange nachtrust deugd gedaan!  Vroeg onder de wol en pas om 9u weer op: 't zal nodig geweest zijn om te rusten!

We namen ruim de tijd om te ontbijten, op de kaarten te kijken (we zijn er blijkbaar toch een aantal vergeten thuis), liftpassen te kopen,...

Omdat er geen pick-up box voor de liftpassen is in Partenen, besloten we hiervoor maar naar Gaschurn te rijden en daar dan ook meteen de Versettla-gondel te nemen.  Met onze voucher-QR-code de liftpassen verkrijgen, bleek niet zo simpel: de scanner weigerde  dienst.  Gelukkig werden we bij de lift verder geholpen (er moest een foto gemaakt worden van ons blijkbaar).

Bij het bergstation waren de reuzeknikkerbanen weer opgesteld en kwamen de houten balletjes die altijd in mijn rugzak zitten (en dus op elke wandeling meegaan), van pas.  Daarna besloten we over de Gantakopf naar (bergdorpje) Garfrescha te wandelen.  Net als in de lift legde Lotte ons haarfijn uit hoe de skipistes lopen (en waar ze snelheid kan pakken).

Het was relatief druk op de wandeling (toch drukker dan andere zomers), maar iedereen is hier wel erg vriendelijk (toch een verademing t.o.v. Italië).  In het begin klom het smalle pad wat, maar nooit was het zo steil dat je op je adem trapte.  Het grootste deel van het pad tot Garfrescha ging naar beneden, eerst in de zon, daarna doken we het bos in.  Alweer veel vliegenzwammen hier!

Omdat het weer er nog stabiel (goed) uit zag, besloten we niet de stoeltjeslift naar het dal te nemen, maar - via Schotterwege - terug te keren naar het Nova-dal, langs de Vermiel-beek.  Bij een bank langs het riviertje hielden we halt voor onze picknick.  Het was alleen jammer dat we geen zakmes bleken bij te hebben (dat zat nog in mijn looprugzak) en dus geen knoep kaas of Hongaarse salami konden afsnijden.  Maar we lieten het niet aan ons hartje komen en Lotte speelde het ene Semmelchen na het andere naar binnen, terwijl op de achtergrond het fototoestel klikte voor de timelapse.

Na een smal brugje over het beekje zaten we al snel op skipiste 24 (de oude 14), die - nu we ze in omgekeerde richting stapten - steiler bleek te zijn dan we ons realiseerden.

Zo kwamen we uit in het Nova-dal, waar we de stoeltjeslift namen naar het Versettla-bergstation.  Dit is het eerste jaar dat dit kan in de zomer en dat kwam ons behoorlijk goed uit.  Zo was er nog tijd genoeg om met de knikkerbanen te spelen voor we de gondel naar beneden namen.

Tegen half vijf waren we terug bij het huisje.  Wim en ik raapten de moed bijeen voor nog een kort loopje, met een pittige klim.  Gelukkig had Lotte in het huisje een kommetje snoepjes klaargezet tegen de tijd dat we daar druipend van het zweet toekwamen.  Zo lief!

Na een heerlijke douche zetten we ons met een boekje op ons balkon.  Genieten!

Tegen 19u gingen we in Gaschurn (Mexicaans) eten in het Alte Talstation, mét caipirinha!

Terug in het huisje staken we Lotte in bed.  Het begon toen wel te regenen, maar 's avonds, met een boekje, is dat niet zo erg.