Galgenul - Tilisuna Hütte

Ook al hadden we (uiteindelijk na de tip van Hannes) geen bus (naar Gargellen) te halen, toch schakelden we vandaag al over op "trektochtregime": rond 7u opstaan en tegen 8u de deur uit.

Het was wel even schrikken toen we die zware rugzakken op onze rug probeerden te zwieren.

De eigenares was er duidelijk op uit dat we vertrokken, want het poetsgerief (inclusief gevulde emmer) stond al klaar bij de trap.  Maar haar zure gezicht kregen we gelukkig niet meer te zien...

In het begin moesten we het asfalt volgen van de weg naar Gargellen en dan de Gweilweg, maar al snel doken we het bos in.  Dat betekende het begin van een lange, steile klim, waarbij we geregeld moesten stoppen om op adem te komen en een koekje te eten.  Na een 4-tal km waren er af en toe wat stukken die wat minder steil waren.

Vanaf de Gweil Maisäß tot aan de Innergweil Alpe werd er gewaarschuwd voor steenslaggevaar tijdens de werkweek en was het helemaal niet geoorloofd om verder te stappen, maar anderzijds: wat was het alternatief?

Omdat we niks van werken gewaar werden, wandelden we toch maar (voorzichtig) verder, zonder ook maar iets van problemen.

Vanaf de Innergweil Alpe werd het landschap meer open, maar het bleef een stevige klim naar de Gweiljoch.  Daarbij kwamen we twee goedgemutste wandelaars tegen, waarmee we even aan de praat waren.

Op het hoogste punt hielden we halt voor onze lunchpauze.  We hadden hier voor het eerst zicht op de typische grijze bergen van de Rätikon.

Daarna ging het via een smal paadje bergaf, tot aan de Tilisunazelfa.  Vanaf daar moesten we een grindpad bergop volgen.  Onze tweede klim verliep opnieuw over smalle bergpaadjes.  Een mountainbiker die langs daar naar beneden probeerde te komen, ging spectaculair overkop, gelukkig zonder veel erg.

Vanaf de top van de tweede klim konden we niet alleen de Zollwachhütte zien, maar eindelijk ook de Tilisuna Hütte.  Lotte had haar stal geroken en snelde de derde klim omhoog, tot bij de hut.  Daar werden we hartelijk ontvangen.  We zetten onze rugzakken in onze kamer, annexeerden drie bedden en gingen dan op het zonnige terras iets fris drinken en spelletjes spelen.

Voor het avondeten van 18u gingen we ons nog even opfrissen.  De drie gangen werden er op een uurtje doorgejaagd, van erwtensoep tot pannenkoeken.  We hadden voor Lotte en mij de pasta met groentjes besteld, maar Lotte was meer fan van de Rindergulasch van papa.

We gingen op onze kousenvoeten nog even naar de mooie bergen kijken en kropen dan al met een boekje in onze slaapzak.  Even voor 21u knipten we het licht uit.  Onze kamergenoten kwamen even laten binnen, maar ze waren gelukkig wel stil.