Totalphütte - Heinrich-Hueterhütte

Mijn vrouwtje maakte me in het midden van de nacht wakker om naar de sterretjes te kijken.  De hemel zag er inderdaad heel donker uit, alleen jammer dat er zo veel licht uit de hut zelf kwam...  Om 6u15 werden we gewekt door twee mensen die buiten een wedstrijd zo veel mogelijk 'Genau' zeggen aan het houden waren.  Ik kroop nog eventjes bij mijn vrouwtje en om 6u45 kropen we uit bed om te gaan ontbijten.  Deze keer konden we gelukkig wel samen aan tafel zitten, maar warme chocomelk was er helaas niet.

Om 8u10 vertrokken we voor de vierde dag van onze huttentocht.  We begonnen met een stevige afdaling richting de Lünersee.  We moesten goed opletten, want het pad lag vol met losliggende stenen.  Hoe lager we kwamen, hoe meer dagjestoeristen we tegenkwamen.  Rond de Lünersee konden we snel doorstappen.  Aan de Douglashütte en op de stuwdam stond er een stevige wind.

We begonnen aan de enige zware klim van de dag naar de Lünerkrinne:  een stevige klim, vooral met deze hitte.  De steile afdaling ging geleidelijk over in een makkelijker te stappen pad, met af en toe een klein klimmetje.  Er volgde nog een afdaling door een bos waar we eindelijk de hut konden zien liggen.

Om 12u10 waren we al bij de Heinrich-Hueterhütte.  We dronken een skiwatertje (of een Johannesbeersaftschorle) en aten een Brettljause, spaghetti of Frankfurter worstjes.  We installeerden ons in ons kamertje en na wat rusten, stapten we nog iets verder waar ik een timelapse maakte van de Drei Türme, terwijl Lotte zich bezighield met de dissectie van de koeienvla.  Terug in de hut fristen we ons wat op en ging Lotte op de klimmuur spelen.  

We dronken nog een drankje en schreven het reisverhaal.  Daarna aten we een Wienerschnitzel.  We knuffelden nog een tijdje in bed voor we het licht rond 21 uur uitknipten.