Tot 8u slapen voelt deze vakantie echt als uitslapen... en het was ook wel eens nodig (voor mij dan toch). Het ontbijt bestond weer uit een bordje met fruit en een eitje (deze keer met spinazie en kaas). Heerlijk!
Daarna genoten we nog een tijdje van het zwembad op het dakterras. We moesten pas om 11u uitchecken en we hadden niks gepland voor vandaag, dus dat kon. Zomaar!
We staken al onze spullen in de auto en vertrokken te voet. Slenteren op het strand, naar de boten en de vogels kijken,... Tegen onze verwachting (en tot onze ontgoocheling) gingen er 's middags geen restaurantjes open. Geen margarita en geen seafood dus. We vielen dan maar terug op het vertrouwde plan B: koekjes!
We zagen toch een beetje af van de warmte (het is hier ook nogal vochtig) en besloten dan maar op het gemakje naar de luchthaven te gaan: tanken, auto binnenleveren, met het busje naar de terminal,...
Het inchecken verliep nogal traag, ook al moesten we niet aanschuiven. Een oud Mexicaans dametje wou ons al aan de kant duwen...
Er was meer dan tijd genoeg voor een portie sushi en tot in het oneindige heen en weer sleffen om de tijd te verdrijven. Rond 17u mochten we eindelijk het vliegtuig op, helemaal vooraan: veel beenruimte, een drankje, nootjes,... Met een boekje ("Ultrarunning for Normal People") was de vlucht van twee uur naar Mexico City snel om...
In afwachting van de aansluitende vlucht naar Durango, probeerden we (samen met Marnik en Karin, Twinkel en Kwinten) de eclipsjagers onder de reizigers te identificeren. Wat hierbij helpt: (grote) fototoestellen, afritsbroeken en natuurlijk eclips-T-shirts!
Het wachten duurde ons wat lang en we vertrokken uiteindelijk met drie kwartier vertraging, maar we kwamen wél op tijd aan in Durango. Deze keer waren onze valiezen er gelukkig wél bij. Bij de autoverhuur stond er niet veel volk, maar het duurde wel lang eer we uiteindelijk konden wegrijden. Marnik reed voor, maar met al die verkeerslichten raak je elkaar snel kwijt...
Het was na middernacht toen we bij het huisje kwamen (de bloemenwinkel was nog open, voor als je in het midden van de nacht wat goed te maken hebt). Binnen geraken was nog niet zo evident, maar na meerdere pogingen om de deur open te krijgen, slaagde Karin er toch in.
Valiezen uitpakken en bedje in!
Reacties
Een reactie posten