Na een korte nacht wekte de wekker ons om 6 uur. Om 6u30 waren we allemaal klaar om aan de eclipsdag te beginnen. Toen we naar de garage stapten, konden we genieten van mooie rode wolken. Gelukkige hingen die niet te hoog en toen we in Parque Nayar aankwamen, na eventjes tegen de richting in te rijden, was het grotendeels onbewolkt. We waren er al heel vroeg (om 7u15) en enkel Kris Delcourte was er al.
Heel veel volk zou er niet komen. Omdat we zo vroeg waren, konden we een bankje en tafeltje inpalmen net naast een platformpje waar we de fototoestellen konden zetten. We aten rustig wat ontbijt en gaven Karin haar eclipsbrilkroontje. We hadden meer dan tijd genoeg om de fototoestellen te installeren en onze Solar Eclipse Workbench software op te starten.
In het begin nam de Canon EOS R geen foto's, maar na een snelle heropstart werkte alles perfect. We waren blij dat er minder en minder wolken te zien waren voor het begin van de eclips. Na het spannende eerste contact kwam er een wat langer deel waar de hap uit de zon groter en groter werd, maar voor de rest gebeurde er niet veel. Er was heel wat wind. Het gaatjesexperiment leverde mooie resultaten op en ook de schaduwen van onze handen waren in de ene richting heel scherp en de andere richting wazig.
Het was intussen zo hard aan het waaien en de zon stond zo hoog dat de montering met de zoomlens moest worden tegengehouden, anders viel de montering met fototoestel om. De zon was intussen heel klein geworden en de interessante gebeurtenissen begonnen elkaar in heel snel tempo op te volgen. Het licht werd heel bijzonder, een beetje spookachtig en het was duidelijk langs 1 kant veel donkerder dan langs de andere kant. De schaduwbanden waren heel opvallend (al 5 minuten voor totaliteit) en Jupiter en Venus waren al een tijdje voor totaliteit duidelijk zichtbaar. De hoge wolken die 6 minuten voor totaliteit in de buurt van de zon hingen waren intussen verdwenen.
Het werd snel donkerder en dan ging plots het licht uit: totaliteit! En wat voor een prachtige totaliteit! Na een korte diamantring werd een heldere en heel uitgebreide corona zichtbaar. Iedereen stond enthousiast en vol bewondering te kijken. Door de verrekijker was het zicht onvergetelijk. Er was zelfs tijd om naar het mooie licht aan de horizon te kijken! Het einde van de totaliteit kwam er veel te snel aan (na 3 minuten en 45 seconden), maar we kregen eerst nog een prachtige diamantring te zien (en heldere protuberansen). Iedereen was laaiend enthousiast over de schitterend eclips.
Nu was het tijd om te vieren! Lotte trok de zak chips open en wij genoten van een glaasje Mezcal. Het laatste deel van de eclips werd nog amper gevolgd. Wat een geluk dat we dit opnieuw hebben mogen meemaken! Net na het laatste contact was de wind zo stevig geworden dat we zo snel mogelijk alles in de auto staken.
We reden terug naar Durango en tankten eerst de auto vol. Dat was nog niet zo evident want de stroom viel uit. Gelukkig was de auto net volgetankt. In het huisje bekeken we de foto's en kreeg Karin de piñata. Die was veel te hard, zodat ze er niet door raakte, maar zo kan Lotte de piñata mee naar huis nemen.
Intussen sprongen de lichten steeds aan en uit in het huisje. We hadden al snel helemaal geen elektriciteit meer. We namen een douche, met 1 minuutje warm water en maakten onze valiezen.
Om 18 uur namen we de Uber naar restaurant Q4ttro. We vroegen nog eventjes de weg aan iemand van het concurrerende restaurant. Aangezien het restaurant op de 5de verdieping ligt, hadden we een mooi uitzicht over Durango. We aten lekker (ook al was er geen pulpo) en kregen een gratis dessert. Karin kreeg nog een gratis cocktail en vuurwerk voor haar verjaardag.
Terug in het huisje was er nog altijd geen elektriciteit (en ook geen water). We staken de laatste spullen in de valiezen en kropen doodmoe, maar met een grote eclipsglimlach in bed.
Reacties
Een reactie posten