La Palud-sur-Verdon

Na een heerlijk slaapje werden we om 8u wakker door de wekker.  Lotteke begon intussen al vrolijk te brabbelen in haar bedje.  We maakten ons klaar voor het ontbijt en maakten Lottes groentepapje klaar.

Na het ontbijt vertrokken we langs de kronkelbaantjes naar Moustiers-Sainte-Marie, waar we naar het kerkje in de rotsen wandelden.  Van daaruit zagen we een tof maar moeilijk wandelpad, enkel voor geoefende wandelaars volgens het paneeltje.  Daar zat we iets van waarheid in, want er kwam heel wat klimwerk op handen en voeten aan te pas.  Lotte, die op mijn rug in de rugzak zat, vond het allemaal geweldig!

Moustiers-Ste-Marie.

 

Terug beneden zochten we een terrasje waar wij van een pastis konden genieten en Lotte haar papje kon eten.  Daarna struinden we nog wat door de (drukke) straatjes van het stadje.  Na een picknick op de parking reden we terug naar L'Enchastre.

Enkel voor ervaren wandelaars!

Onder ons drietjes maakten we nog een wandeling langs de D17, een departementale weg, waar we op 2u tijd slechts zes auto's tegenkwamen.  Onderweg spreidden we ons dekentje nog eens uit, zodat we Lotte haar fruitpapje konden geven.  Jammer genoeg begon het toen te regenen, dus zijn we maar snel teruggekeerd.

Fruitpapje eten op de D17.

Toen we terug waren, was het al bijna tijd om te aperitieven.  Aangezien het zo regende (toen we Lotte in bed staken, goot het echt), moest dat maar binnen gebeuren.

L'Enchastre.

Na alweer een lekker en gezellig etentje, bleven we alweer "plakken".  De gastvrouw, Laetitia, moest precies haar hart even luchten over wat bepaalde gasten (o.a. de Zuid-Afrikanen die hier nu verblijven) allemaal uitspoken en waarover ze allemaal klagen: geen tv, soms geen internet, twee vliegen in de kamer, te afgelegen,...  Maar wij vinden het hier zalig!