Cruis - La Palud-sur-Verdon

Vanmorgen waren we wakker vóór de wekker en ons Lotteke voor een keertje ook.  Dat zorgde er wel voor dat we rustig konden inpakken, de auto volladen en van een lekker ontbijtje genieten op het terras.  Onze matinettes begonnen zelfs al te smelten van het zonnetje!

Even voor 10u kwam Mr. Meynard met wat zijn vrouw (en niet de kuisvrouw) bleek te zijn en niet veel later vertrokken we in de richting van ons volgende huisje in (de buurt van) La Palud-sur-Verdon.  Onderweg stopten nog even bij het verlaten kerkje van St.-Donat, waar we snel nog een cache oppikten.

Onze volgende echte stopplaats was in Moustiers-Ste-Marie, een klein pittoresk dorpje in de buurt van het meer Ste. Croix, bekend om de faiences en de ster die boven het dorp opgehangen is.  We kuierden een beetje door de gezellige straatjes, aten lekker op een gezellig en schaduwrijk terrasje (waar het toilet naar lavendel rook),...

Moustiers-Ste-Marie.

Daarna kropen we weer de auto in voor een ommetje langs de Verdon.  Het was wel jammer dat de weg op een bepaald moment "sense unique" was (in de andere richting) en we dus op onze stappen moesten terugkeren tot in La Palud-sur-Verdon.  Ondertussen was het laat genoeg om stilaan af te zakken naar l'Enchastre.  Het wegje daarheen werd steeds smaller, bochtiger, vervormder,...  In de bochten moest je toeteren om eventuele tegenliggers te waarschuwen, dat zegt genoeg...  Op een bepaald moment stond er een paneel "attention chevaux": dat moest er nog bijkomen!

Gezellig restaurantje in Moustiers-Ste-Marie.

Enfin, na veel bochten, hellingen, getoeter en gelach, kwamen we op een punt waar de geasfalteerde baan overging in een gravelwegje.  Aan de linkerkant een grote poort, waar we door moesten via een al even geaccidenteerd parcours.  Maar het huisje lag superrustig, heerlijk afgelegen, zonder bereik of niks.

Nadat we hadden uitgepakt en Lotte in bed hadden gestopt, gingen we naar beneden voor het avondeten.  In de living kregen we een aperitiefje ingeschonken met hapjes en maakten we kennis met de andere gasten: een pasgetrouwd Duits koppel dat in Bregenz woont, een Italiaans koppel en vier ietwat asociale Zuid-Afrikanen.

Daarna mochten we aanschuiven aan een lange tafel.  Nadat het hoofdgerecht op was, kregen we in 't oog dat er nog een lepeltje lag (voor de appeltaart), maar eerst kregen we een kaasschotel.

Er werd nog lang gekeuveld en toen het goed donker was, gingen we nog allemaal samen naar de sterren kijken (Wim toonde de mensen wat sterrenbeelden).  Daarna kropen we in bed.