Chinese Muur - Minggraven & Heilige Weg - Olympische stadions

Om 6u30 ging de telefoon af voor de eerste wake-up call.  Hoewel we ruim voldoende hadden geslapen, was het toch nog een pijnlijke zaak.  Tijdens het ontbijt was het maar moeilijk kiezen : croissants, meloen, dumplings, wafels, spek, eieren, sushi,... ze hadden het allemaal.  Om half 9 sprongen we op de bus en reden we naar de  pas van Badaling om de Chinese Muur te bekijken.  Al van ver bleek dat dit een zeer toeristisch stuk was: een ware processie  bewoog zich verder over de Muur.  Je kon ofwel naar rechts om het makkelijke stuk te beklimmen, ofwel naar links voor het steile gedeelte.  De keuze was dus snel gemaakt.  Omdat wij ook niks gewoon kunnen doen, klommen we - in de brandende zon - in sneltempo naar boven, langs links.  Af en toe vonden we verkoeling in de wachttorens.  Verbazingwekkend dat zo'n immens bouwwerk  zo lang geleden kon worden geconstrueerd: zo ver je kon kijken, zag je de Muur tussen de bergen slingeren.  Hoe hoger we gingen, hoe rustiger het werd.  Die superieure  marathonconditie (als je sommigen mag geloven) helpt echt.

De Chinese muur in Badaling.

Boven gekomen, waren we bijna ontgoocheld dat we ons doel al hadden bereikt.  Maar ach, volgens de Chinezen is Wim een echte man en ben ik een echte vrouw.  Jammer genoeg waren er veel verkopers die de toeristen lastig vielen (en bleven terugkomen).

Na een lekker middagmaal ging het naar de Minggraven, maar dat was eigenlijk niet veel soeps.  Wel impressionant was de Heilige Weg.  Weerskanten van de weg stonden grote beelden van paarden, kamelen, olifanten,...

De Heilige weg.

Normaal gezien zouden we daarna naar het hotel rijden, maar we zijn nog langs de olympische stadions - het vogelnest en de water cube - gepasseerd voor een fotostop.  Het is moeilijk te vatten welke fantastische prestaties hier geleverd zijn (lang leve Tia!).  Maar de stadions zijn en blijven lelijk.  Het viel trouwens op dat er al hard gewerkt wordt aan de stadions.  Nu al.

Het vogelneststadion.

Na het avondeten en een korte adempauze was het tijd voor het praatje van Jan over onze Belgische astronomische trots, pater Ferdinand Verbiest, want die staat morgen op het programma.  Daarna had iedereen duidelijk nood aan slaap.  Het zal nog wel even duren voor we volledig omgeschakeld zijn...