Chinese Muur - Puning Tempel
Vanmorgen moesten we nog vroeger
opstaan, want om 8u vertrok de bus naar Chengde. Rijden in China is een
heus avontuur. Eenvaksbanen worden gebruikt als drievaksbanen en ook
voor spookrijden draaien ze hun hand niet om. Onderweg verloren we heel
wat tijd door wegenwerken op het andere rijvak. In het midden van de
rijweg stonden kegels, waartussen vlaggetjes waren gespannen die je bij
ons op verjaardagsfeestjes ziet. Kilometers lang. Maar dat weerhield
sommgen er niet van om toch op het andere rijvak te gaan rijden. We
zagen ook veel fruitbomen, waarbij het fruit verpakt was in papieren
zakjes. Blijkbaar worden er spreuken in het fruit gegrift en helpen de
zakjes de kleur te bewaren.
We stopten eerst nog voor een plaspauze,
maar de toiletten waren smerig. Aan sommige elementaire hygiëneregels
ontbreekt het de Chinezen toch. Even verder stopten we dan in
Jinshanling voor een wandeling op een ander stuk van de Chinese Muur.
Ik vond dit stuk eigenlijk indukwekkender dan het stuk in Badaling.
Veel minder toeristisch ook, al waren er wel veel hardnekkige verkopers
die je bleven lastigvallen. Enkele versnellingen hielpen wel, maar zij
trokken natuurlijk geen foto's. Het zicht was adembenemend en de mist
versterkte de mystieke sfeer. Je moet wel grootheidswaanzin hebben om
het in je hoofd te halen zoiets te bouwen!
Na het middagmaal en na alle verkopers
van ons lijf te hebben geschud, ging het met de bus richting Chengde.
Zo lang op de bus zitten, heeft ook wel iets. Onze gids, Harry,
vertelde over het leven in China. Blijkbaar maken Chinezen zich meer
zorgen over hun oude dag dan westerlingen. Hun systeem van vroeger - de
kinderen zorgden voor hun ouders - wordt natuurlijk steeds moeilijker
met de éénkindspolitiek...
Ongeveer een uur later kwamen we aan in
Chengde. Ik was liever eerst langs het hotel gepasseerd voor een
normaal wc (mijn arme darmpjes lagen overhoop), maar we reden meteen
naar de Puning Tempel. Deze tempel is nog steeds in gebruik: er lopen
Lama's rond, er wordt gebeden en geofferd... en wierook gebrand. Niet
gewoon één stokje, maar de hele verpakking tegelijk (en liefst meerdere
verpakkingen ineens). Adembenemend. Zo ook het grootste Boeddha-beeld
ter wereld. Gezegd wordt dat het gebouw eromheen werd opgetrokken.
Lijkt me zeer aannemelijk. Jammer genoeg mochten we geen foto's van
worden gemaakt.
Daarna ging het richting hotel, waar ik
eindelijk mijn darmen tot bedaren kon brengen. Na het lekkere eten
merkten we dat één bed was opengeslagen en de pantoffels van het hotel
waren uitgepakt. Vlak voor het slapengaan was er nog een praatje over
Chinese ruimtevaart met o.a. een filmpje van een mislukte
raketlancering. Al een geluk dat met Herschel alles goed is gegaan..
Reacties
Een reactie posten