Pacaymayo - Wiñaywayna

We werden alweer om 5u30 wakker gemaakt met een tas cocathee.  Terwijl we die leegdronken, maakten we ons klaar voor het ontbijt (een lekker omeletje) en de lange dag die er zat aan te komen.

Vroeg opstaan... Net gewekt met een tas cocathee.

Tegen 7u trokken we de berg op en halverwege stopten we bij de archeologische site Runkurakay. Deze plaats diende als wachttoren en om boodschappen door te sturen en eventuele passanten onderdak te bieden voor de nacht.  Dit gebouw had de vorm van het rituele mes van de Inka's, dat werd gebruikt om dieren te offeren.

Runkurakay.

We wandelden verder naar boven en passeerden enkele meertjes.  Na van het mooie uitzicht te hebben genoten, daalden we af naar Sayacmarca.  Dit waren huizen waar de Inka's vroeger - op weg naar Machu Picchu - rituele baden konden nemen om hun lichaam te zuiveren.

Rond de middag kwamen we toe op een camping, waar we alweer  lekker aten.  Daarna volgden we een tof paadje (95% Inka) en kwamen we bij Pahupatamarca, een observatorium van de Inka's.

Daarna mochten we verder stappen op ons eigen tempo.  We konden kiezen tussen een korter pad dat rechtstreeks naar de kampeerplaats ging, en een omweg die via terrassen passeerde.  Aangezien we al zoveel hadden moeten wachten, kozen we voor het lange pad en dan nog waren we bij de eersten.  We moesten wel even zoeken naar de plaats voor onze groep, want het was daar nogal ingewikkeld, met paadjes die naar boven gingen en anderen die dan weer bergaf gingen.  Gelukkig was het nog niet donker toen we toekwamen.

Terrasje doen.

Tegen 17u30 zakten we af naar het hoofdgebouw voor onze portie cocathee met popcorn.  Je kon er ook andere dranken kopen en de Amerikanen schoten al meteen in het bier.  Ons leek dat een slecht plan, dus hielden we het bij thee.  Toen ik naar het toilet ging, bleek het daar vol te zitten met vlinders, sommigen zo groot als een hand.  Dus ik maar foto's trekken, wat voor enige hilariteit zorgde.

Hiervoor neemt een mens toch een fototoestel mee naar het toilet?

Na de thee zijn we niet meer weggeraakt uit die goede tuinstoelen, dus we bleven maar zitten tot het avondeten, een lekker buffet (ook al was het eten niet zo warm).

Daarna was er nog een kleine ceremonie voor de dragers, want het was toch nodig om deze sterke mannen te vieren.

Groepsfoto na de ceremonie voor de dragers.

We kropen na deze viering de tent in, al was het even zoeken naar de kampplaats.  Gelukkige wisten enkele reisgenootjes wel de juiste richting en daarna verraadden de stemmen van onze Zweedse buren de positie van de tent.