Wiñaywayna - Machu Picchu - Cuzco

Toen we deze nacht een sanitaire stop maakten, konden we de weg wel gemakkelijk vinden. Op het onmenselijk vroege uur (3u30) maakten de dragers ons wakker. Ik hoorde de dragers al van enkele tenten verder komen, Sara lag nog lekker te slapen toen de dragers aan de tent kwamen schudden.
 
Na het inpakken van de valiezen, zaten we om 4 uur aan de ontbijttafel. Vandaag was de eerste dag dat we niet zoveel honger hadden, dus aten we alleen een pannenkoek. Toch vertrokken we pas om 5u15 voor onze tocht naar Machu Picchu. Vijf minuutjes later stonden we al in de file, want er was een controlepost die maar om 5u30 openging. We stapten stevig door op een niet zo moeilijk paadje. Af en toe was het bewolkt en af en toe konden we beneden in het dal Aguas Calientes zien liggen.

Wolken en af en toe zon op weg naar Machu Picchu.

Na 50 minuutjes kwamen we toe in Inti Punku, de zonnepoort. Tijdens het winter-solstitium schijnt de zon door de zonnepoort naar de zonnetempel in Machu Picchu. Toen we aankwamen in Inti Punku, was het heel nevelig in de vallei, dus van Machu Picchu was niets te zien. We zochten ons met David en Victoria een mooi plaatsje, met uitzicht op de mist. Er zaten heel wat mensen te hopen dat de wolken zouden optrekken en dat we toch iets zouden kunnen zien van Machu Picchu. Heel spannend, een beetje gelijkaardig aan de sfeer tijdens (of voor) een zonsverduistering. Terwijl er meer en meer mensen van onze groep toekwamen, zagen we soms de bergen (of toch een stukje ervan) aan de overkant van de vallei en soms weer alleen mist. Uiteindelijk, vergezeld van veel geroep en applaus, begonnen te wolken op te trekken en konden we eerst nog in de wolken, daarna beter en beter, Machu Picchu zien. Een magisch moment! Na drie dagen stappen, zagen we eindelijk ons einddoel. We vonden direct dat Machu Picchu er groter uitzag dan we hadden verwacht. We wandelden verder naar beneden en zagen steeds beter hoe groot Machu Picchu eigenlijk wel is.

Plots zien we Machu Picchu tussende wolken!

Een half uurtje later stonden we bij Machu Picchu. We konden al direct een heleboel mooie fotootjes maken. Daar wachtten we nog wat op de rest van de groep en namen dan onze groepsfoto. Daarna trokken we naar de ingang van Machu Picchu, waar Sharleen ons zat op te wachten. Zij was bij het begin van de tweede dag ziek geworden. Daar kregen we wat tijd om naar het toilet te gaan en om een stempel in onze reispas te zetten. Daarna kregen we een heel interessante uitleg door Bruno, onze gids. We zagen stockageplaatsen, terrassen, huisjes, tempels, een zonnewijzer en enkele 'markt'plaatsen. Allemaal heel indrukwekkend en bijzonder!

Machu Picchu!

Rond 11u15 waren we klaar met de rondleiding en namen we afscheid van de gids. Vanaf dan hadden we een vrije namiddag.

Wij begonnen aan de beklimming van de Wayna Picchu! De beklimming was enorm steil. Gelukkig waren er soms kabels gespannen, zodat we ons konden vasthouden. Na 35 minuutjes stonden we al boven, ook al doe je er volgens The Rough Guide 1 uur over. Op de top hadden we een prachtig uitzicht op het zonnige Machu Picchu (en dat in het regenseizoen!). 25 Minuutjes later stonden we weer beneden.

Het uitzicht vanop Wayna Picchu.

De laatste halte op Machu Picchu was de wachttoren. Vandaar hadden we het uitzicht dat je op bijna alle postkaarten ziet. Vandaar gingen we naar beneden en namen we de bus naar Aguas Calientes. Die was tamelijk duur, maar aangezien er geen auto's rijden en er dus ook geen benzine kan gebracht worden, is dat wel te begrijpen. In Aguas Calientes aten we onze buikjes vol en dronken we een lekkere Pisco Sour. Daarna gingen we wat winkelen.

Om het vuil wat van ons af te spoelen, gingen we op zoek naar de warmwaterbronnen. Op de weg daar naar toe, kwamen we David en Victoria tegen, die met ons meegingen. Het water was lekker warm en we waren blij dat we een hele tijd konden weken.

Daarna gingen we terug naar Aguas Calientes, op zoek naar het station. Het station lag niet, zoals we verwachtten bij de spoorlijn door het dorpje, maar een stuk hoger. We moesten eerst door een artisanaal marktje passeren om aan het station te raken. De trein was zeer luxueus en bracht ons op 1u40 in Ollantaytambo, zodat we daar om 21u15 aankwamen. Op de trein kregen we iets te eten en te drinken. In het station was het zeer druk, maar na een tijdje vonden we uiteindelijk een jongetje dat ons naar de bus bracht. We stonden helaas niet op de lijst met namen, maar blijkbaar was dat geen probleem. Toen we in Cuzco aankwamen, gingen we naar ons hotel, namen we onze bagage en genoten we van een deugddoende douche.. Om 0u40 kropen we in bed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag