Paititi - Cuzco

Alweer had het de hele nacht geregend en was het gestopt toen we om 6u30 opstonden.  Het gekwaak van de kikkers had vrijwel de hele nacht geduurd en ook 's morgens was het nog volop aan de gang.  Aangezien we zouden terugkeren naar de grote hoogte had ik maar voor de zekerheid diamox ingenomen, maar dat zorgde er wel voor dat ik veelvuldig was moeten opstaan om naar het toilet te gaan.  Ook hier gold dezelfde procedure: schoenen checken en kijken of er geen slangen in de badkamer zaten.  Natuurlijk hadden we er niet direct aan gedacht dat er licht was in de slaapkamer.  Na het ontbijt kropen we in de boot voor een halfuurtje, tot in Atalaya.  Daar namen we afscheid van de twee bootmannen en werden wij, de gids en de kokkin opgepikt door een monovolumewagen.  Dat was al een betere grootte dan de bus van de eerste dag.

Squirrel monkey.

Aangezien het 's nachts zo geregend had, lag de weg er op sommige plaatsen erg slecht bij en dreigden we onszelf vast te rijden in de modder.  De ene keer moesten we uitstappen om de auto lichter te maken, de andere keer voelden we dat we nog nauwelijks grip hadden op de modderige ondergrond.  We hadden toch meer geluk dan vorige keer, want we geraakten overal door.  Alleen een beetje raar dat mensen hier moeten rondrijden met een houweel in hun koffer... voor als de weg versperd zou zijn.

Veel diertjes lieten zich niet zien in het vochtige weer, behalve een grote groep "squirrel monkeys" en een coati (een soort wasbeer) die haastig de weg overstak, zo snel dat hij zelfs aan de aandacht van de gids was ontsnapt.

Gray-headed tapaculo.

Het was een lange rit in de auto en het grootste deel liep over hobbelige, onverharde wegen.  Op een gegeven moment moesten we een tijdje wachten, omdat er wegenwerkers aan de slag waren.  Een keer op de verharde baan, werd het al snel erg druk en het was moeilijk om weer te wennen aan al die mensen en het warrige verkeer.

Gelukkig wachtte er ons in het hostel een warme douche, die ontzettend veel deugd deed, ook al was het water niet superwarm en was de straal niet bepaald krachtig te noemen.  Het douchegordijn verdiende nauwelijks die naam en leek meer op Brugse kant dan op iets dat het water moest tegenhouden.  Na onze douche stond de badkamer dan ook volledig onder water.

We trokken - proper gewassen - naar de Plaza de Armas voor een lang verwachte pisco sour en een lekker maaltje.  Daarna keerden we terug naar het hostel en kropen we in een lekker zacht, normaal bed.  En nee, geen slangen in de badkamer; alleen maar water.