Wim & Sara

Misschien waren we gisteren toch iets te snel gaan slapen, want om 6u lagen we al wakker. Uiteindelijk zijn we toch nog wat in slaap gevallen voor de wekker om 8u afging. Na het ontbijt sprongen we in de auto en reden we naar Partenen. Om 9u50 begonnen we daar aan de Europa-treppe 4000. 4000 trappen en een hoogteverschil van 700m. Het record staat op 21 minuten, wij deden er 1u10m over. We zochten tijdens het klimmen naar een geocache (maar we hebben één punt gemist en hadden geen zin om terug te keren). 4000 trappen is echt wel veel en nogal zwaar, maar al bij al raakten we vlot boven. Europa-treppe 4000. Boven zagen we dat er een andere geocache lag op 200m van de top, dus zouden we die wel eens snel doen. Het probleem was dat die 200m sloeg op de ingang van een lange tunnel. We trokken dan maar de tunnel in, op zoek naar een treintje. Het was enorm koud in de tunnel en pas na 2 kilometer kwamen we de trein en de cache tegen. Daarna keerden we terug naar ...

Na vele wegenwerken, maar zonder file, kwamen we - via een alternatieve route - rond 3u30 toe in de Montafon-vallei. In de winter kijken we dan ongedurig rond naar de eerste sneeuw in de vallei, de besneeuwde bergtoppen, de draaiende skiliften... Nu was het enkel donker. Slechts het vage schijnsel van straatverlichting... Rond 4u parkeerden we ons in de Bonawinkel-straat. We probeerden ons zo goed als mogelijk te nestelen in de auto. Uiteindelijk moeten we dan toch in slaap gevallen zijn. Om 7u viel ik uit de lucht toen Hannes onze auto had opgemerkt en ons al de sleutel kwam geven. Slaperig namen we die aan en gingen we naar de Ferienwohnung waarop die sleutel paste. We keken vlug overal rond en kropen tot de middag in bed. Toen we wakker werden, was het druilerig weer. Ondanks de regen, gingen we toch naar buiten, boodschappen doen, wat rondwandelen in het dorp,... Een nobele poging om wakker te blijven. Het dorp is nu zo anders dan in de winter: vele winkels zijn n...

Om 7u30 zou de taxi voor de deur staan, maar in het hostal hadden ons verzekerd dat er om 7u stipt al ontbijt ging zijn.  Alleen moesten ze om 7u20 nog naar de winkel om brood, dus het was een ontbijt in de rapte.  Onze malariapillen werden doorgeslikt met veel te hete thee (en een verbrande tong).  De taxichauffeur was nogal gehaast (het was drukker dan verwacht) en we werden geflitsts aan 80km/u waar we 60km/u mochten rijden.  In de luchthaven van Lima kochten we nog een boek over Manú; erg duur, maar de jungle was erg indrukwekkend.  Op het vliegtuig naar Miami bekeken we de foto's en filmpjes die ik tijdens de reis had gemaakt.  De filmpjes zijn niet bepaald van hoogstaande kwaliteit (het is moeilijk om een stabiel filmpje te maken in een schodderende jeep of boot), maar het geeft wel een idee. Tijdens het dalen naar Miami hadden we een goed zicht over de Everglades, de monding van een rivier van een 60-tal km breed.  Vergeleke...

We hadden de wekker gezet om 8u30, maar iets na 6 lagen we al wakker. Uiteindelijk zijn we iets na 7 opgestaan. We maakten eerst onze valiezen en gingen dan ontbijten. Na het ontbijt gingen we geld wisselen en 3 flessen Pisco inslaan in de supermarkt. Daarna kuierden we wat rond door Cuzco, bezochten nog een marktje, kochten we een mooi tafeldoek, alpacasokken, nog een fles pisco en een knuffel-lama. We bezochten ook nog wat boekenwinkels, maar we konden niet echt een goed (én betaalbaar) boek over Manu vinden. Iets voor 12 uur gingen we dan eten. We dachten naar dezelfde pizzeria te gaan als op 31 oktober, maar die was blijkbaar gesloten. We zochten dan maar een andere pizzeria en vonden er uiteindelijk één (nadat we waren binnengelokt in een ander restaurant waar bleek dat ze de pizza's van hun menu toch niet konden klaarmaken). De pizza en de bijhorende pisco sour waren heel lekker.  Om 13 uur namen we de taxi naar de luchthaven. Daar werden we omgeboek...

Alweer had het de hele nacht geregend en was het gestopt toen we om 6u30 opstonden.  Het gekwaak van de kikkers had vrijwel de hele nacht geduurd en ook 's morgens was het nog volop aan de gang.  Aangezien we zouden terugkeren naar de grote hoogte had ik maar voor de zekerheid diamox ingenomen, maar dat zorgde er wel voor dat ik veelvuldig was moeten opstaan om naar het toilet te gaan.  Ook hier gold dezelfde procedure: schoenen checken en kijken of er geen slangen in de badkamer zaten.  Natuurlijk hadden we er niet direct aan gedacht dat er licht was in de slaapkamer.  Na het ontbijt kropen we in de boot voor een halfuurtje, tot in Atalaya.  Daar namen we afscheid van de twee bootmannen en werden wij, de gids en de kokkin opgepikt door een monovolumewagen.  Dat was al een betere grootte dan de bus van de eerste dag. Squirrel monkey. Aangezien het 's nachts zo geregend had, lag de weg er op sommige plaatsen erg slecht bij en dr...

Deze nacht werden we een paar keer wakker. Eerst was er een kindje hard aan het wenen net naast onze kamer, we moesten een paar keer naar het toilet (met kaarsjes deze keer, want onze zaklamp vinden we niet meer) en de laatste keer werden we wakker door een enorm onweer. Toen we om 6 uur gingen ontbijten was het alweer gestopt met regenen. Iets voor 7 uur zaten we alweer op de boot richting Paititi. We zagen niet zo veel diertjes meer, maar wel nog een groep slapende Red Howler aapjes boven in een boom. We zagen ook twee toucans die de eieren van de Oropendula aan het stukmaken waren. We zagen ook nog enkele Roseata Spoonbill. De nesten van een Oropendula en een geïnteresseerde Toecan. Rond 12 uur kwamen we aan bij de warmwaterbronnen. Het deed deugd om ons eens te kunnen onderdompelen in het water. We roken zwavel en konden genieten van een (te) warm bad in het midden van de jungle.  Genieten van de warmwaterbronnen. Toen we weer vertrokken, werd...

We konden wat uitslapen vandaag, want we werden pas om 7u voor het ontbijt verwacht.  Het had toen al uren geregend en er stonden overal grote plassen.  We vreesden al dat we niet naar de observatietoren zouden kunnen gaan, maar gelukkig hield het op met regenen en viel er alleen maar water van het gebladerte naar beneden.  Na het ontbijt gingen we dus toch op pad. De mooie paddenstoel die gisteren zo snel tevoorschijn was gekomen, was alweer verdwenen. Sprinkhaan. Plots hoorden we in het struikgewas iets dat op gesnurk leek en we moesten muisstil verder wandelen.  De gids vertelde ons dat er even verderop  een jaguar moest zitten.  Mooie beestjes, maar je wilt ze liever niet tegenkomen als je in de jungle rondwandelt.  De gids was er toch ook niet gerust in, want hij wandelde voort met zijn hand op zijn mes.  Met ingehouden adem schoven we voetje voor voetje door de jungle en we waren opgelucht toen we de jaguar  eve...