Amandola - Paretola

Lotte ging rond 7 uur naar het toilet, maar kroop zelf weer terug in bed.  Iets voor 9 uur kwam ze dan onze kamer binnen.  We laadden de auto verder in, deden de afwas en aten een lekker puddingontbijt.  Na wat worstelen om de telescoop af te kunnen breken, vertrokken we rond 10u30 richting Paretola. 

Met een raampje open om het afval kunnen mee te nemen, reden we het hobbelwegje naar beneden.  We gooiden het afval in de containers en gingen daarna nog een heleboel kaas inslaan in de Conad.  Via heel wat bochtige wegen reden we na een klein uurtje de superstrada op.  Daar reden we door een heleboel tunnels.  We waren de ene tunnel nog maar pas uit, en we zagen de volgende al.  Lotte was in haar nopjes!  We moesten in elke tunnel onze oren vasthouden omdat die volgens Lotte anders zouden wegflapperen.

Rond 13 uur stopten we om te eten.  Aangezien het enorm warm was, kochten we binnen broodjes en aten we die binnen in de airco op.  Pas de laatste twintig kilometer reden we de autosnelweg af.  Deze keer geen strade bianchi, maar de laatste kilometers toch smalle straatjes, vol putten, met een heleboel haarspeldbochten.  We passeerden een mooi kasteel en een mooie kerk en reden om 16u30 de enige straat van Paretola binnen.  We parkeerden ons aan het begin van de straat omdat die iets verder heel erg smal werd.

We wandelden tot aan het kerkje omdat we daar hadden afgesproken.  Na tien minuutjes wachten gingen we terugkeren naar de auto, omdat we niemand zagen...  Toen stak er juist een oud Italiaans meneertje zijn kop buiten en na een poging tot een gesprek, vooral met gebarentaal, bleek dat we dat meneertje inderdaad nodig hadden. We parkeerden ons aan de kerk, omdat het straatje verder een wandelpaadje wordt...


We werden rondgeleid in het huisje.  Het meneertje bleef maar praten in het Italiaan, ook al was het duidelijk dat we er niets van begrepen.  Hij hielp ons daarna ook nog om de valiezen binnen te dragen, ook al had hij moeite om deftig te stappen.  Lotte maakte intussen twee nieuwe vriendinnetjes: Martha en Sophia.

Toen we iets later richting de auto stapten, werden we tegengehouden door het meneertje en zijn zoon, die alweer een hele uitleg deden en het altijd maar over 'domani' (=morgen) hadden.  We dachten al dat we morgen weer uit het huisje moesten of dat we er pas morgen inmochten.  Uiteindelijk bleek dat ze voor onze registratie onze identiteitskaart nodig hadden en dat ze vroegen of ze die morgen mochten komen halen.

We reden terug naar Aulla naar de Carrefour Express, maar daar was niet zo veel te vinden... We konden amper iets vinden om een maaltijd te maken en brood hadden ze er ook al niet...  Gelukkig vonden we iets verder een Conad waar we wel genoeg vonden.

Terug bij het huisje kookte mama en iets na 20 uur smulden we lekkere pasta met fungi Porcini.  Lotte riep ons omdat er een beest in de badkamer zat.  Ze vroeg nog een hele tijd wat die kampioen (=schorpioen) eigenlijk in het huisje deed.


Toen ze in bed lag, deden wij de afwas, lazen en schreven het reisverhaal.  Het blijft hier verschrikkelijk warm!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag