Lago Fiastra

Het was nauwelijks 6u toen Lotte zich roerde: de plakker op haar knie zat los (een hoekje maar) en dat maakte het voor haar (en dus ook voor ons) onmogelijk om verder te slapen.  Gelukkig sliep ze nog een dikke twee uur verder, eens de plakker eraf was!

Tegen half negen stond papa op en samen speelden ze zeeslag (of toch een zeer ruwe afgeleide ervan), terwijl ik nog wat verder mocht soezelen.  Ik maakte een ketting voor Lotte met de meloenpitjes...  Vlak voor de middag vertrokken we met de auto naar Lago Fiastra.  De bedoeling was de "grote" wegen te volgen, maar ergens halverwege besloten we toch de scenic route te nemen, over strada bianci, haarspeldbochten,... tot de weg opeens afgesloten was.

Na een tijdje kwamen we gelukkig weer uit op de grote weg, die nog steeds erg bochtig was maar wel geasfalteerd.  het was moeilijk te geloven dat we zo dicht tegen het (stuw)meer zaten, maar effectief, even later zagen we een groenblauwe schittering: Lago Fiastra.


Even voorbij de stuwdam vonden we een plekje voor de auto en konden we langs een smal metalen trapje afdalen naar het kiezelstrand.  Schaduw was er helaas niet.  We spreidden ons picknickdekentje uit, aten, trokken ons zwemgerief aan en gingen het water in.  Heerlijk verfrissend!  Lotte was weer in haar nopjes in het water en we leerden haar hoe ze haar armen moet bewegen (puntje maken en het water opzij duwen).


We droogden snel op en lazen nog wat, maar omdat de zon zo brandde, bleven we toch maar niet te lang zitten.  Om terug te keren, namen we toch maar de gewone weg...

Terug in het huisje begonnen we al met inpakken en in de auto zetten.  Na het eten wilde Lotte nog wat bellen blazen en gingen we zelfs nog een stukje wandelen langs de GR.  Jammergenoeg zaten er voortdurend vliegen rond ons hoofd te zoemen.  Behoorlijk irritant!


We staken Lotte in bed en daarna nam ik een douche om al die kriebels weg te spoelen (of toch te proberen).  We praatten nog wat met Agneta en ze gaf ons raad over de route die we morgen best volgen naar Noord-Toscane.

Met een glaasje bubbels zaten we nog gezellig op het terras, maar het was te fel bewolkt om echt te kunnen waarnemen (hoewel we vreemd genoeg wel het ISS zagen overtrekken).  We kropen dus maar vroeg in bed, want morgen hebben we een lange rit voor de boeg.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag