La dolce far niente

Het was al bijna 9u toen we wakker werden en Lotte stilletjes hoorden spelen in de living.  We aten op het terras lekker pudding en daarna tekende en kleurde Lotte in haar "werkboekjes", we lazen een beetje,...  Ineens viel het ons te binnen dat de winkels morgen (zondag) wel eens gesloten zouden kunnen zijn, dus schodderden we de berg af om in Amandola inkopen te gaan doen en te tanken.  Daarna, schodder, schodder, naar Casalicchio.

Als middagmaal aten we meloen met ham; de pitjes legden we te drogen om er later een ketting van te maken.  We speelden verstoppertje (hoewel er niet altijd sprake is van echt verstoppen bij Lotte... en wij ook niet altijd tot 89 miljoen tellen...), maar het zag er toen al naar uit dat de zon niet lang zou blijven schijnen.

Niet veel later begon het inderdaad te gieten, de bergen verdwenen in de mist en wolken en regelmatig zagen we een bliksemschicht (en hoorden we de donder weerkaatsen tegen de bergen).  Tijd om onze spullen buiten op te ruimen en binnen in de zetel onder een dekentje naar de bliksem te kijken.  En de ramen open te zetten!  Hmm, petrichor!


Gelukkig klaarde het na het onweer wel weer op.  Ongelooflijk hoe hard het hier kan regenen en hoe snel alles weer droog ligt.


's Avonds werkte ik met Lotte aan haar reisboekje.  Toen ze in bed lag. gingen wij op het terras zitten en leerde ik Spaans tot het te donker was om te lezen.

De hemel was nog dikke erwtensoep, al waren er toch heel wat sterren te zien in het zenith.  We kropen dus - na een lekker glaasje wijn - maar vroeg in bed.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag