Saarbrückner Hütte - Bielerhöhe

Aangezien het ontbijt tussen 6u30 en 7u30 werd opgediend, hadden we de wekker om 7 uur gezet.  We hadden niet zo goed geslapen en er was al veel lawaai voor 7 uur.  De ontbijtzaal zat al goed vol toen wij daar aankwamen.  Toen we naar buiten keken, zagen we nog altijd veel wolken.  We wasten ons met het ijskoude water van de berghut en om 8u30 waren we klaar om te vertrekken naar Bielerhöhe over de Tschifernella in het - intussen - stralende zonnetje.


We namen eerst nog wat panorama's en vertrokken dan via het grote paadje naar beneden.  Onderweg namen we een heleboel foto's, want het is hier toch wel adembenemend mooi!


Na een uurtje wandelen staken we de rivier over, werd het paadje veel smaller en begonnen we aan de klim over de Tschifernella.  Klauterend over de stenen gingen we natuurlijk heel wat trager vooruit, maar aangezien het een echt Lotte-paadje was, stapte Lotte heel flink door.  Na een halfuurtje kwamen we bij twee kleine meertjes, waar we eventjes pauze namen.


Om 10u15 zagen we diep onder ons de Vermunt-stausee liggen.  Lotte werd een chauffeur en wij mochten in haar bus stappen.  Zo leidde ze ons over de dikke stenen op het paadje.


Om 11 uur zagen we het einddoel van onze wandeling liggen: Bielerhöhe.  Het meer lag wel nog een heel eind weg en het paadje werd er niet gemakkelijker op...  Heel smal en met een diepe afgrond naast ons.  Lotte werd ook nogal moe, wat perfect te begrijpen was.  Ze wou zelf in het midden van het pad slapen...  Ons tempo werd dus nog een stukje lager.



Iets voor 13 uur kwamen we een heleboel paarden tegen op ons pad en net voor we aan de beslissende klim naar Bielerhöhe begonnen, kwamen we nog wat koeien tegen.



Om 13u30 kwamen we eindelijk aan in Bielerhöhe.  Goed gewandeld!  We zetten ons op het terras met zicht op de Silvretta-stausee en genoten van lekkere frietjes (of Leberkäse).  We kochten nog snel een ijsje en probeerden op de bus te springen, maar daar mochten we niet op omdat we ons ijsje nog aan het eten waren...  Dan gingen we maar wat souveniertjes kopen in het winkeltje en namen we de volgende bus.  Die zat heel vol.  Aangezien er toch niet direct een aansluiting was in Sankt-Gallenkirch richting Gargellen, stapten we in Gaschurn af om iets te drinken in hotel Saladina.


We namen een uurtje later de bus richting Sankt-Gallenkirch, maar die had 10 minuten vertraging, zodat we moesten vragen om de bus richting Gargellen tegen te houden.  We moesten wel blijven staan in de bus, omdat die bomvol zat.

In Sankt-Gallenkirch sprongen we op de bus naar Gargellen.  Daar aangekomen was het wel nog 1.5km klimmen naar het huisje.  Ik deed mijn rugzak uit en ging de auto snel halen, want Lotte had de voorbije dagen al heel flink gewandeld en nu nog een stevige klim naar ons huisje was misschien wat te veel gevraagd.

We waren blij dat de wandelschoenen uit konden.  We namen een douche en reden rond 19 uur terug naar Gaschurn om te gaan eten bij de Italiaan.  We waren pas iets na 21 uur terug.  Hoog tijd om Lotte in bed te stoppen.  Wij bleven ook niet meer zo lang op, want ook wij waren heel erg moe.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag