Golm

Rond 8u kwam Lotte ons wekken.  Omdat de weersvoorspellingen van gisteren regen beloofden vanaf 11u, stonden we maar snel op, in de hoop nog iets te kunnen doen in de droogte.  Tegen half 10 vertrokken we met de auto richting Vandans.  In het Gargelner Tal, op de L192, moesten we wel een tijdje staan wachten omwille van de  Int. Akku Mäser Steinbock Berg Renn Slalom Gargellen  (een rally die het hele weekend duurt).  Dat zou 's avonds bij onze terugkeer naar ons huisje trouwens nog 'ns het geval zijn.

We volgden in Tschagguns de pijltjes naar de Golmerbahn i.p.v. door te rijden naar Vandans, zodat we (onverwachts) uitkwamen bij het Lünerseewerk i.p.v. in het dalstation van de Golmerbahn.  Dat kwam er dan gewoon op neer dat we de onderste sectie van de gondellift niet moesten nemen.


We vergaapten ons (weer) aan de bergen en stapten rond het meer naar het Waldseilpark, waar Lotte het Zwergle Parcours aflegde, een gezekerd klauterparcours tussen de bomen, op kindermaat.  Het ging heel vlot, de zekeringen zelf één voor één overzetten naar de volgende draad en de hindernissen overwinnen.  Daarna begon ze om één of ander reden te huilen (geen idee waarom, want het ging echt wel goed) en had ze wat begeleiding en hulp nodig.  Mijn geduld werd wel een beetje op de proef gesteld, moet ik zeggen.  Sorry, Lotte!



Ze werkte de 14 oefeningen goed af en nadat we haar klimharnas en helm hadden ingeleverd, mocht ze nog even op de speeltuin, lekker schommelen.


We wilden boven op de berg eten, dus legden we de volgende twee segmenten van de gondellift af.  In de onmiddellijke omgeving van het Grüneck-bergstation vonden we geen geschikt plekje om te picknicken, dus zakten we een sectie tot aan Matschwitz.  Na onze picknick daar gingen we nog een sectie naar beneden om onze spullen in de auto te zetten en keerden we terug een sectie naar boven, naar Matschwitz.  De reden voor dit (schijnbaar) vreemde manoeuvre was dat er langs de middenste sectie een wandeling naar beneden kan gemaakt worden, waarbij je op zes verschillende plaatsen een glijbaan kan nemen (van 32 tot 62m lengte).  Vandaar dat we van onze rugzak af wilden...


Lotte wilde graag met mij naar beneden roetsjen, dus zo gezegd, zo gedaan.  Papa mocht eerst!  De eerste glijbaan, pfeifendes Murmeltier (fluitende marmot), ging meteen al supersnel (kriebels in de buik!).  Lotte kraaide van plezier!  En wij zouden denken dat ze het misschien wat eng zou vinden...  Op het derde tussenstation deden we een race tegen papa: hij de sluwe vos (schlaue Fuchs), wij de snelle haas (schneller Hase).  Nipt verloren!  Ja, papa, nipt!


De paadjes tussen de glijbanen waren best wel steil en al snel kwamen we bij de wilde muis (wilde Maus), de laatste glijbaan al.  Ik denk niet dat we ooit al zo snel 3km gewandeld hebben.


Met een ommetje langs het schansencentrum in Tschagguns, reden we naar Gaschurn, om iets te gaan drinken in Saladina (en Lotte moest naar het toilet), voor het gebruikelijke bezoek aan de Nova Drogerie en om boodschappen te doen.


Terug in het huisje hielpen we Lotte met haar reisdagboekje.  Intussen verdwenen de bergen achter de wolken en begon het te druppelen.  Na het eten, staken we onze vermoeide kleine meid in bed (hoewel ze in de fase van de ontkenning zat).

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag