Epupa - Opuwo - Olifantsrus (Etosha)

Door -

Rond de tijd dat de wekker afging (7u), kwam Lotte gezellig bij ons gekropen.  Nadat we ons hadden klaargemaakt en alle spullen in de auto werden gestoken, gingen we nog een laatste keer op het terras/uitkijkplatform zitten voor een uitgebreid ontbijt met zicht op de watervallen (en Angola).



Een uurtje later stelden we de GPS in op garage WessTech in Opuwo.  Weer dat hele eind gravel, langs kuddes geiten en koeien, langs Himba-dorpjes...  En ook nu weer: die jongen van eergisteren in het midden van de straat.  Verderop nog een groepje van drie kinderen, daarna twee.  Voorlopig worden ze nog afgeschrikt als je eens toetert, maar of dat zo gaat blijven...



We stopten nog even bij Himba-graven langs de kant van de weg.



In Opuwo werden, zoals gepland, de remschijven vervangen, maar de foutmelding verdween niet.  Een in der haast opgetrommelde kerel, die met zijn meetapparatuur arriveerde in een plastieken zakje (alsof hij net boodschappen had gedaan), concludeerde dat de kabel voor de snelheidssensor rechts achteraan kapot was.  Wat duct tape en klaar.



Nog even voltanken, de supermarkt sloegen we liever over, en dan naar Etosha, over asfalt zowaar.  Onze enige tussenstops dienden om snel te eten (terwijl we vervelende insecten probeerden af te weren) en om de veterinary fence over te steken.  Geen rauw of gedroogd vlees in onze frigo, dus we waren snel klaar.  Tien kilometer verder reden we via de Galton Gate Etosha binnen.  Maar eerst moesten we (lees: de auto en alles erin) een uitgebreide controle ondergaan: op wapens, drones,... en plastieken zakjes.  Ook plantenresten moesten afgegeven worden; onze schelpjes mochten we houden.



Een paar kilometer verder: een giraf, alleen, aan de rand van de berm.  Welkom in Etosha!



Het was maar 65km tot aan de camping, maar we hebben daar 2u20 over gedaan.  Je mag hier wel 60km/u rijden, maar er waren zoveel dieren: grote kuddes zebra's, springbokken en gnoes, nog wat giraffen, hartebeesten, een secretarisvogel,...  Adembenemend!  Aan de waterpoelen: overvloed!



Zowat een halfuur voor zonsondergang (wanneer de kampen hun poorten sluiten) kwamen we aan in Olifantsrus.  Daar werden we vrolijk en enthousiast onthaald.



Eerst even naar de uitkijktoren bij de waterpoel en dan pas installeren.  Terwijl de pasta kookte, gingen Lotte en ik nog even naar de (verlichte) waterplas.  Een jakhals!  De hemel kleurde intussen dieprood.  De sfeer in zo'n uitkijkpunt is trouwens heel bijzonder.  Het is er muisstil, ook al zit er veel volk.  Het is haast meditatief.  Iedereen fluistert, sluipt,...



Na het eten, het was intussen alweer pikdonker, gingen we samen nog eens naar de waterpoel.  Wat ons te wachten stond, aan de zijkant van de uitkijktoren, nog niet in het donker: een olifant!  Wat een intieme ontmoeting!  Wat een kolos!  Ik dacht zelfs even dat het er twee waren...  We hoorden hem in de waterplas slurpen, spetteren, ademen, zuchten,...



Even later stapte hij rustig, schijnbaar in slow motion, langs de rand van de lichtbundel de nacht in.



Een olifant!  We hebben een olifant gezien!



Stilletjes en nog diep onder de indruk stapten we langs het plankenpad terug naar onze tent om ons klaar te maken voor de nacht.  Moe maar tevreden, noemen ze zoiets.

Locatie: Olifantsrus Campsite, Namibia

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Valensole - Roosbeek

Door -
Gezien de lange verwachte duur van de rit naar huis, hadden we de wekker al om 6u gezet.  Zo donker dat het dan nog is! Veel tijd verkwanselen deden we niet: Het meeste stak sowieso al in de auto.  Klaarmaken, ontbijten, de allerlaatste dingen in de auto steken,... en er dan als een dief in de nacht vandoor. We sloegen onderweg nog een stokbrood of twee in, maar voor de rest werd er enkel nog gestopt om dat op te eten en voor de occasionele pipi-pauze. Tegen dat we thuis langs de frituur passeerden, was het al het juiste uur om daar ook effectief te stoppen. Daarna was er tijd om rustig uit te pakken en met de (groot)oudertjes te bellen. En dan: naar bed, want morgen begint er alweer een nieuw schooljaar.
Meer lezen

Les Mourres

Door -
Afbeelding
Even na 8u werden we wakker door de poetsvrouw, die thuis de deur had opengeduwd en daarmee het alarm had doen afgaan.  Daar hadden we helemaal niet aan gedacht! We soezelden nog wat voort, maar een uurtje later stonden we toch maar op.  Het was al erg warm (en vochtig), dus een (eerste) zwempartijtje, in de voormiddag, was zeer welkom.  's Middags aten we de restjes van gisterenavond op en daarna reden we naar Forcalquier, om naar Les Mourres te gaan kijken: vreemde geologische structuren (kalkafzettingen) maar geen greintje schaduw. Aan een slakkengangetje bewogen we ons voort langs het gele pad, regelmatig lurkend van de waterzak. Onderweg naar het huisje stopten we bij een winkel (waar we op de parking elk twee ijsjes aten, alweer).  En dan was het hoog tijd voor een tweede frisse duik! Na een douche en het avondeten reden we naar Gréoux-les-Bains, voor het avondmarktje.  Niet dat de koopwaar zo speciaal was, het was toch een stemmig marktje, met muziek en l...
Meer lezen

Opruimen

Door -
We kropen iets na 9 uur uit bed.  Na het ontbijt begonnen we direct met vanalles op te ruimen en al in de auto te steken.  Iets voor 12 uur reden we naar Gréoux-les-Bains waar we pizza gingen eten.  Het was een klein restaurantje en de baas deed alles alleen.  Straf!  En nog lekker ook!  We kochten nog wat brood en reden terug naar het huisje.  We lazen wat (of deden Duolingo / probeerden Sudoku's op te lossen) en gingen daarna zwemmen. Na een douche lazen we nog wat verder en aten we wat chips.  Na het avondeten gingen we het vuilnis wegdragen en liepen we nog wat verder om te genieten van de stilte, de amandelbomen en de zonsondergang.
Meer lezen