Kolmanskop en Lüderitz-schiereiland

Toen we om 6u15 naar het toilet gingen, zagen we dat het bewolkt was.  Ook toen de wekker om 7 uur afging, was het nog bewolkt, maar wel veel warmer dan de voorbije dagen.  Terwijl Lotte naar haar slipje aan het zoeken was, hadden wij onze tent al afgebroken.  Na het dichtplooien van Lotte haar tent vertrokken we om 7u45 richting Kolmanskop.

Na20 minuutjes rijden kwamen we aan bij het spookdorp Kolmanskop.  Na het vinden van diamanten werd hier in 1908 een dorp uit de grond gestampt.  Nadat de meeste diamanten waren gevonden, werd het dorp in 1956 gesloten.  Het was nog vroeg, dus waren er nog niet zo veel bezoekers.  We aten ons ontbijt en begonnen dan aan de verkenning van het dorp.  We stapten eerst de kegelbaan binnen.  Die zag er nog heel goed uit!  We konden ons de sfeer van de hoogdagen van het dorpje goed inbeelden. 

In het casino-gebouw zagen we niets wat ons deed denken aan een casino, maar wel een grote zaal met podium, doek eņ wat turntoestellen.  Er was ook een klein museum met oude foto's, verhalen en spullen.

Daarna bekeken we eerst de chique huizen van de rijke mensen:  het directeurshuis, het architectenhuis, ... Langs buiten was nog duidelijk te zien hoe mooi die huizen vroeger waren, maar de meeste ramen waren stuk, daken waren ingestort, ...  In vele kamers lag er een dikke laag woestijnzand, soms kon er nog een stukje van het oorspronkelijke behang worden gezien...

Het doktershuis lag net naast het ziekenhuis.  Dat ziekenhuis was indrukwekkend groot: één lange gang met een heleboel grote kamers aan beide kanten van die gang.  Het was nog eventjes stappen tot aan de school, langs de huizen van de "gewone" mensen.  Die waren heel wat kleiner en in nog slechtere staat dan de chique huizen.  De school had echt wel grote klaslokalen.  Om 11u30 reden we terug naar Lüderitz, waar we boodschappen deden in de Spar, maar echt veel keuze was er niet...

Daarna begonnen we aan onze rondrit op het Lüderitz-schiereiland.  We reden al snel op een gravelbaantje en al heel snel zagen we 4 flamingo's zitten in de Second Lagoon.  Iets later reden we een klein paadje in richting de zee, waar we aten en schelpjes vonden.  We reden terug naar de "grote" weg en al snel zaten we bij Griffith Bay, waar we een mooi uitzicht hadden op Lüderitz.

Onze volgende stop moest Stormvogelbaai worden.  We zagen een klein wegwijzertje en dachten dat het een goed plan was om het kleine wegje te volgen.  We moesten heel steil naar beneden rijden op een wegje met enorm diepe putten:  dat was al niet evident om te doen.  Toen we beneden kwamen, reden we op het strand, maar de enige weg liep door een brede en (waarschijnlijk) heel diepe rivier.  Het was er wel heel mooi, maar helaas was de enige mogelijke weg de weg terug.  Ik probeerde eerst een klein wegje links naar boven te nemen, maar de lukte niet...  Mama en Lotte waren intussen al uitgestapt om te supporteren (of zich bang weg te stoppen).  Dan maar het wegje dat we voordien naar beneden hadden genomen...  Eerst enkel met brullende motor, later in de lichte 4x4 stand en uiteindelijk in de zware 4x4 stand.  Uiteindelijk kwam er toch genoeg beweging in de auto, en ook al waren er stukken waar ik voor mij alleen maar lucht zag, toch stond ik plots boven....

Eventjes uitstappen om de slipsporen te bekijken en Lotte te troosten en we konden terug naar de grote weg.  De Stormvogelbaai hebben we niet gezien.

Het volgende punt waar we stopten was Diaz Point.  Daar stond een echte vuurtoren en een mooie rots (met daarop een kruis).  We moesten een beetje over de rotsen klimmen en springen om met droge voeten tot aan de trap te raken.  Wat een mooi uitzicht hadden we daar! In de buurt zagen we een grote rots waar robben opzaten.  De zee was wild met enorm grote, spectaculaire golven.  Op weg naar de "Grote bocht" zagen we opnieuw 4 flamingo's.

We stopten nog even bij de "Grote bocht", maar eerst gingen we naar Halifax eiland kijken, maar we konden er geen pinguïns op zien.  Na de "Grote bocht" keerden we terug naar Lüderitz.  We zetten de tenten op en schreven al een deel van het reisverhaal.  Dat was niet gemakkelijk, want er stond een hele sterke wind. 

Na een deugddoende douche stapten we naar het Portuguese Fisherman restaurant.  Met zicht op de zonsondergang genoten we van een grote visschotel (Cataplana) of een Grieks slaatje met frietjes.  We wandelden terug naar de tent en kropen vroeg, na nog eventjes samen in de tent te kruipen, in bed.  Lotte moest al vroeg naar het toilet, wij konden niet slapen door de harde wind.