Sterrenwacht & game drive

Vandaag was het toch al 9u toen we wakker werden, maar de noodwekker om 10u hadden we dus ook nu niet nodig.  Rustig opstaan, rustig (en uitgebreid) ontbijten,...  Genieten van het uitzicht...

Tegen 11u werden we op sleeptouw genomen door Günther en Andreas, twee Duitse gasten, voor een rondleiding door de IAS-sterrenwacht en de remote observatories ernaast.  Het was eigenlijk hun bedoeling om zieltjes te winnen voor hun IAS, al is dat niet gelukt.  We vonden het wel tof om binnen te mogen kijken in hun koepels om naar de telescopen te kijken.  Hier staat nogal wat gerief bijeen!

We hadden daarna nog even tijd om in het zonnetje op het bankje voor onze kamer een boterham te eten, voordat we om 14u moesten klaarstaan voor een game drive op een naburig domein.  Ik klom met twee Duitsers op het dak, Wim en Lotte kropen met een derde Duitser, Udo, ín de jeep.  Buiten de chauffeur was er nog een tweede gids, die achterop stond/zat.

Toen we het domein opreden, waarschuwden panelen al voor overstekend groot wild... en dat kregen we ook te zien!  We begonnen met de alomtegenwoordige springbokken en wrattenzwijnen, daarna maakten we kennis met waterbokken.  Grote, donzige, statige hoefdieren met op hun achterste een grote witte kring.  Het leek wel een schietschijf!

De chauffeur aarzelde niet om ons met de jeep dichter bij de dieren te brengen.  Waar er geen pad was, maakte hij er wel één.  Het hobbelde en schodderde.  Hoofd intrekken voor de doornige struiken!

En dan: neushoorns!  Twee witte neushoorns, mama en baby.  Vanop een afstandje vergaapten we ons aan deze kolossen.  Wat zijn ze mooi!  Even verderop: nog twee exemplaren.  En dan nog twee en nog één.  Die laatste durfde soms wel eens te chargeren, maar nu was hij gelukkig wel rustig.  Ook deze neushoorns werden beschermd door rangers.

En waarom ook niet: nog was gnoes, Kaapse zebra's (met ook bruine strepen tussen de zwarte), nog meer springbokjes, oryxen (schuchter als zo vaak),...

Udo kon het niet nalaten om telkens uit te stappen, ook al mocht dat eigenlijk niet.  Achteraf zei Lotte (zij zat ernaast) dat hij nogal vervelend was en precies vond dat hij meer recht had dan zij op dieren bekijken en foto's nemen vanuit de auto.  Ergerlijk!  En heel jammer voor haar.  Had ze het onderweg maar gezegd!

Een wegdravend groepje oryxen was een prachtige afsluiter van een mooie uitstap en - bij uitbreiding - van een mooie vakantie.

Daarna ging het volle vaart terug naar Hakos.  Frisjes, zo boven op het dak, maar na een lekker warme douche was dat ook weer opgelost.  Net op tijd voor de sundowner.

Op het menu stond zebralever, van een zebra die vanmorgen geschoten was.  Gelukkig waren er ook worstjes!

Na het avondeten gingen we nog even waarnemen met de gehuurde telescoop.  Lotte en ik gingen redelijk snel naar binnen (ze was moe en het was koud), maar Wim bleef ook niet lang meer buiten (kou, felle wind,...).

Nog even verder inpakken (we hadden het meeste deze namiddag al gedaan) en dan naar bed.  De laatste nacht op Namibische bodem...