Even voor 7u trippelden we onder ons drietjes naar het toilet. De lucht kleurde al prachtig roze-rood en een haarscherp maansikkeltje prijkte aan de hemel. We kropen nog een halfuurtje in bed, in afwachting van de wekker. Alleen was de batterij van de GSM plat en ging de wekker niet af.
Onze afvalzak lag alweer naast de vuilbak en het afval lag errond verspreid. De honingdas, stekelvarken(s) en genetkat waren duidelijk actief geweest vannacht (dat hadden we ook gehoord) en de wildcamera had z'n werk gehad.
Nog een laatste keer plooiden we de tenten op, maar eerst moest alles eruit en moesten de slaapzakken opgerold worden en in hun veel te klein zakje gepropt worden.
Tegen 9u reden we weg van onze laatste kampeerplek deze vakantie. Hier hebben we nog overwacht veel mooie en kostbare ontmoetingen met wilde dieren cadeau gekregen.
Een grote groep impala's deed ons uitgeleidde. Parelhoenen trippelden onhandig de weg over...
Het duurde lang eer we een eerste stad tegenkwamen, Okahandja. Hier was er even verwarring, want de nieuwe A1 stond nog niet op onze kaart en ook niet in de GPS. De B2 die we zouden volgen, was afgesloten. Toch maar de A1 volgen dus, de GPS pikte rap genoeg aan.
In de buurt van Windhoek zagen we de vreemdste fratsen op de autostrade. Mensen staken te voet (of met de fiets) over, een bus maakte rechtsomkeer over de middenberm,...
Even voorbij Windhoek volgden we de C26, die al snel zou veranderen in een gravelweg. Op de Kupferberg Pass waren er militaire oefeningen aan de gang. Soldaten zeulden met lange houten rondbalken met daarover één of meerder autobanden. Zag er pittig uit.
Verder zagen we nog bavianen en ook geregeld wrattenzwijntjes die verbazingwekkend lichtvoetig de weg overstaken, met hun staartje parmantig de lucht in.
Even voor de afslag naar Hakos konden we de HESS-telescoop zien liggen, maar die houden we voor één van de komende dagen.
Even na 14u parkeerden we ons voor het hoofdgebouw van Hakos. Daar werden we verwelkomd door de baas, in het Nederlands. Het was dan wel een Duitser, hij had 20 jaar in Nederland gewoond. Zijn vrouw leidde ons rond en toonde ons onze kamer. Hier kunnen we wel "ontstoffen", denk ik.
We haalden onze spullen uit de auto (die kregen later een beurt met de schotelvod) en posteerden ons op het bankje voor onze kamer voor een picknick.
De rest van de namiddag hingen we gewoon wat rond. Lotte probeerde nog in het zwembad te gaan, maar het was toch te koud.
Tegen 18u werden we boven in de grote zaal verwacht voor de sundowner, eigenlijk aperitief bij ondergaande zon. Eén van de gasten speelde dwarsfluit. Na ieder liedje gaf hij de indruk dat het volgende liedje nu écht wel het laatste zou zijn.
Tegen 18u30 mochten we met een hoop Duitsers aanschuiven aan een grote vierkante tafel. Op de draaischijf in het midden werd al het eten neergezet: groentesoep, bobotie van oryx, chocoladecake,... Heel lekker allemaal.
Na het eten gingen we onder ons drietjes nog even waarnemen met de telescoop die we hier huren. Jammer van de valse viool op de achtergrond, maar de wolken waren tenminste verdwenen. Even na 20u30 ging ik met Lotte naar binnen. Ze was moe en wilde nog een beetje lezen. Ik puzzelde ondertussen nog een beetje. Maar het was toch ook snel laat ineens.
Reacties
Een reactie posten