Fish River Canyon

Rond vijf uur riep Lotte ons wakker om naar het toilet te gaan.  De elektriciteitsgenerator draaide en maakte eigenlijk heel wat lawaai.  We kropen terug in bed, maar werden wakker gemaakt door een duif die steeds hetzelfde, op een wekker lijkend geluid maakte: de duifwekker.  Toen ik om 8 uur uit bed kroop, stond Lotte al een half uur buiten, met ijskoude handen.  Wat was het koud!

Toen mama uit bed kwam, sloegen we al één van de tenten toe (met dikke jas!). Na het ontbijt en het dichtgooien van de andere tent, gingen we ons aankleden.  Tegen 9u45 vertrokken we richting Fish River Canyon.  Na 10km op een niet zo goed gravelweggetje, kwamen we aan bij "Main Viewpoint".  

Het was nog altijd koud, maar we kregen wel een schitterend uitzicht te zien.  Er stond nog wat water in de Fish River, die als een hoefijzer rond een afgeplatte berg kronkelde.  Wat een mooie canyon!  Veel verschillende kleuren, verschillende laagjes, heel uitgestrekt en behoorlijk diep.

Van daaruit stapten we, nog altijd in de kou, naar Hiker's Viewpoint.  Te voet kregen we nog veel, soms nog mooiere, uitzichtspunten te zien.  De toeristen die met de auto naar Hiker's Viewpoint reden, moesten het met 1 extra uitzichtspunt doen.  Er waren twee grote steencirkels op het pad.  Na een wandeling van ongeveer 4 km waren we terug bij de auto.

We reden met onze auto (of is het toch een tank?) nog 6 km verder tot bij Sulphur Springs.  Hier was het gravelbaantje nog veel moeilijker te berijden.  Sneller dan 30 km/u kon ik niet rijden.  Bij het indrukwekkende uitzichtspunt aten we een boterhammetje.  

We reden verder tot Eagle's Rock en dat was pas werken!  De weg lag er nog slechter bij, met hier en daar hoge stenen of diepe putten, of zo steil (met overal stenen) dat we ons afvroegen of we wel terug zouden raken.  

We zagen enkele zwartbuiktrappen, bloemetjes langs de berm (in het midden van de woestijn!) en kokerbomen.  Na 15 km schudden kwamen we aan bij Eagle's Rock, waar we helemaal alleen waren.  Een heel mooi uitzichtspunt, maar ik weet toch niet of het die 15 km schokken en schudden waard was, vooral omdat we nog langs dezelfde weg terug moesten.  Na die 15 km deden we toch een klein omwegje tot het "Main Viewpoint" om wat uit te puffen na de zware rit.

We reden terug naar de camping, we namen een douche en schreven in het zonnetje de reisverhalen.  Om 17u30 reden we terug naar het "Main Viewpoint" om daar de zonsondergang te bekijken.  De zon stond al laag en scheen recht in ons gezicht, dus was het niet altijd gemakkelijk om alles goed te zien.  

Het was tamelijk druk, want er stond een busje met toeristen.  Wij stapten 50 meter verder en konden alleen, met een zak chips, genieten van de zonsondergang.  Eerst zagen we nog mooie, warme kleuren op de rotsen van de canyon.  Toen de zon achter de bergen verdween, waren de kleuren aan de horizon heel fel.  Ool de andere kant van de hemel kreeg een bijzondere (roze) kleur.

We reden terug naar de camping, staken de kolen voor de BBQ aan en terwijl mama begon te koken, zetten Lotte en ik de tenten op.  We aten pasta met tomatensaus en verse champignons.  Op de worstjes van de BBQ moesten we nog wat langer wachten.  We deden de afwas nog en keken nog wat samen naar de sterretjes.  Ook al is het al eerste kwartier, toch blijft de Melkweg duidelijk zichtbaar.  Lotte en mama gingen nog wat in bed knuffelen, terwijl ik de rest van het reisverhaal schreef.  Rond 21 uur kroop ik ook in bed.