Madisa - Ongongo

De duivenwekkers waren al een tijdje lawaai aan het maken toen onze wekker om 7u30 afliep.  We maakten de tenten al leeg en stapten terug naar de receptie waar we een lekker ontbijt kregen met toast, yoghurt, fruitsap, een appeltje en een eitje met spek.  Het was wel een stuk kouder dan verwacht.  We zagen tokken in een boom zitten.  We keerden terug naar de auto, sloegen de tenten dicht en rond 9u15 vertrokken we richting Ongongo.

Het was een lange rit, maar gelukkig waren de gravelwegen in goede staat.  We konden dus 80 km/u rijden.  We zagen een eekhoorn nog snel een brugje oversteken voordat wij er passeerden.  Plots kregen we een foutmelding van de auto:  het lichtje van ABS ging branden, samen met het lichtje ernaast (een slippende auto?) en we kregen de melding "Hill descent control malfunction".  We reden door tot Kamanjab.  Daar lieten we de auto nog eens voltanken.  Er stonden direct enkele bedelende kinderen rond ons...

Toen we terug vertrokken waren de foutmeldingen weg, maar 5 kilometer verder kregen we weer dezelfde foutmeldingen.  We namen dus zo goed we konden contact op met Savanna Cars, maar het internet was zo goed als onbestaande, dus duurde het een hele tijd voor we te horen kregen dat het waarschijnlijk een foute uitlezing van een sensor is.  We moeten er morgen in Opuwo wel eens naar laten kijken.

We passeerden de Vetinary Fence waar werd gecontroleerd of we geen rood rauw vlees meehadden (de controle is eigenlijk in de andere richting, wij moesten gewoon onze naam op een formulier zetten).  Iets verder zagen we in de verte 13 zebra's staan.  Daar waren we al dagen naar op zoek!

Het wegje bleef breed, maar de "bubbels" werden wel erger en erger: steil naar beneden en direct daarna opnieuw steil naar boven!  Waar we volgens de GPS moesten afslaan naar Ongongo zagen we geen weg... Dan maar snel de GSM met Sygic bekeken en blijkbaar moesten we 7 kilometer terug.  Daar stond inderdaad een klein pijltje.  

Het wegje werd heel smal en hobbelig en er leken overal zijwegjes te zijn.  Overal stonden bedelende kinderen...  Heel traag legden we de laatste 6 kilometer af.  Op het einde was er nog een steile afdaling.  Andere toeristen wezen ons dat we nog door een riviertje moesten rijden.  Daar werden we opgewacht en naar onze plek begeleid.

We zetten de tenten op en gingen zwemmen bij de waterval.  Wat deed dat deugd na een stoffige dag!  Daarna namen we een lekker warme douche en relaxten we op een stoeltje.  We aten gebakken patatjes met spek en eitjes.  Eén van de plaatselijke honden was zeer geïnteresseerd en hoopte op een etensrestje.  Na de afwas kropen we in onze tent.  We konden nog een hele tijd naar het kikkerconcert luisteren.