Ongongo - Opuwo - Epupa

Om 7u ging de wekker af.  Het was al aan het schemeren en de laatste sterren waren nog zichtbaar.  Onder toeziend oog van de lokale hond ontbeten we, terwijl we aan zijn smekende blik weerstonden.  Maar zelfs zonder iets te krijgen, leek hij ons gezelschap te appreciëren.

Tegen 8u reden we als eerste weg van onze plek: de rivier weer over en dan over het smalle, steile, bochtige wegje omhoog van de camping weg.  Dat ging onverhoopt vlot en ook de wirwar van ruwe baantjes tot aan de "grote" weg werd vlotter getackeld dan gisteren op de heenweg.  Er stonden nog niet zo veel kindjes langs de kant van de wegeltjes, maar zij die er stonden, hadden allemaal hun handje open om om geld te bedelen.  Schrijnend hoe de kinderen hier niet naar school worden gestuurd maar aangeleerd krijgen dat bedelen de beste keuze is.

Er volgden kilometers en kilometers aan gravel.  De Otjovatemba-pas wist ons wel te bekoren, al maakte de nog laaghangende zon er een uitdaging van.  Als er een kudde olifanten langs de kant van de weg had gestaan, ik had ze niet opgemerkt.

Tot in Opuwo zagen we veel tokken, drie struisvogels en vier springbokken.  In Opuwo zelf kwamen we in de schooldrukte terecht: vrolijke kinderen, mooi uitgedoste Herero-vrouwen (met "sigaar" op hun hoofd) en Himba-vrouwen met laaghangende blote borsten en gekleid haar met pluizige kwastjes aan de uiteinden,...  Wat een drukte!

Aangezien er sinds gisteren een waarschuwingslampje van de ABS brandt, gingen we eerst langs bij de garage.  Thuis zou je nooit in zo'n garage binnenstappen: overal auto-onderdelen, halfgesloopte wrakken,...  Iemand ging iemand anders halen, die op zijn beurt nóg iemand anders ging halen...  Enfin, uiteindelijk lagen ze met twee onder de auto, werd er een wiel losgedraaid, moest de motorkap open,...  Conclusie: de remschijven moeten vervangen worden, maar dat kan gelukkig tot overmorgen wachten, wanneer we terug in Opuwo passeren.

Intussen had een auto Italianen ons ongegeneerd ingesloten en zich wat opgedrongen.  Toch een beetje onbeleefd...  Het vele stof zorgde bij hen voor een slecht contact van de batterij.

Nauwelijks geparkeerd bij de supermarkt zoemden er ineens een hele hoop mensen om ons heen.  Allemaal wilden ze dat we voor hen iets meebrachten uit de winkel, zij zouden wel op onze auto letten (al lieten ze ons nauwelijks uitstappen).  In het foldertje toonden ze wat ze nodig hadden.  We kochten uiteindelijk olie, pasta en melk voor hen, en wat eten en drinken voor onszelf.  Maar stel één gezin tevreden en er blijven er vijf ontgoocheld achter.  Je wilt wel graag iedereen helpen, maar dat gaat niet en je wilt het systeem van bedelen niet cultiveren.

Ook bij het tankstation stonden ze daar weer (maar daar werden ze wel weggestuurd).

Verder naar het noorden kwamen we alleen gedomesticeerde dieren tegen: koeien (soms met een meeliftende vogel op de rug) en geiten met "flappies".  Her en der Himba-hutten uit klei.  Een enkele keer stond er een jongen in het midden van de weg en hij wilde ons niet laten passeren.  Hoe droevig dat kinderen hiertoe worden aangespoord!  Maar toch ook hoopgevende tekenen: her en der worden er scholen opgericht.  Dáár begint de verandering!

Hier en daar een verdwaalde baobab.  Bij de grootste, een toeristische attractie, kregen we er een blote kont van een Duitse gratis bij.  Volgende keer misschien wat beter verstoppen...

In Epupa werden we hartelijk ontvangen in de lodge vlakbij de waterval.  Een huisje met twee ruime kamers, een zacht bed, een warme douche,...  Aan de overkant van de Kunene zien we Angola liggen.

We haalden de valiezen uit de auto, puften wat uit op bed, namen een douche, werkten de reisverhalen bij,...

Tegen 19u gingen we naar het grootste houten huis om er op het ruime terras, met zicht op de Kunene, de watervallen en Angola te eten.  Groentjes!  Steak van oryx!  Dat is echt heel lekker!  Ah, en nog een ijsje!  Wat een verwennerij!

We maakten onze blik los van het mooie uitzicht en keerden terug naar ons huisje.  Nog even alledrie samen knuffelen en daarna in bed, onder een muskietennet.