Estany de Moncortès

De kaap van de 200km wandelen is zo goed als gerond, dus vonden we dat we wel een rustig dagje hadden verdiend.  Geen wekker gezet maar toch voor 9u wakker, nog even knuffelen met ons drietjes in bed.  Rustig ontbijt, tijd om bij te benen met de reisverhalen (papa en Lotte) en te lezen (mama).  Dat het alweer een erg warme dag zou worden, ondervonden we al toen we naar de winkel wandelden, ook al is die niet ver.

Na een middagmaal met wat tapas uit de frigo, namen we de auto richting Moncortès.  In het boek over goede zwemplekjes wordt het meer daar aangeraden.  De rit naar daar verliep (gedurende een uur) over erg bochtige wegen en dat werd Lotte toch nét te veel op de terugweg, de arme schat.

Het meer lag in de brandende zon, maar we was geen volk te bespeuren (ideaal voor wat skinny dipping).  Dat het een gezond meertje was, bewezen de paling (of was het een slang?) die haastig wegzwom, de kikker die in het riet sprong en de vissen die af en toe uit het water opsprongen.

Wim had enkel sandalen mee/aan en ging dus alleen maar pootjebaden (je gaat toch best met sandalen in het water en terugrijden met natte exemplaren is verre van ideaal).  Lotte had blijkbaar haar slippers nog aan, maar kon gelukkig nog wat rondpletsen op de zwemvliezen die ik 10 jaar geleden n.a.v. mijn doctoraat heb gekregen.  Het water werd wel snel diep, maar het was heerlijk om in te zwemmen!

Op de terugweg suggereerde Lotte dat het misschien een goed plan was om een ijsje te eten...  Eigenlijk wel!  We stopten in Barruera, maar omdat de siesta nog niet voorbij was (het was 16u50), wandelden we nog even rond alvorens de winkel openging en we een ijsje konden kopen.  Goeie suggestie, Lotte!

Terwijl Lotte van een badje genoot, lazen wij wat en ruimden we verder op.

Nadat wij ook een douche hadden genomen, namen we de auto om op zoek te gaan naar een lekker restaurantje. In Barruera vonden we niet meteen onze gading, dus reden we verder naar Le Pont de Suert.  Na wat doelloos ronddwalen, vonden we een plekje.  Dat de keuken pas een halfuur later openging, vonden we niet erg, want er was tinto de verano!

De ietwat norse ober werd vervangen door een plezantere, die wel héél goed wist hoe hij Lotte aan het lachen moest brengen.  Ze maakte zelf cocktailsaus voor bij de papas fritas.  Niet lekker, vond ze, maar dat kon ook niet anders, want ze had ketchup met mosterd gemengd i.p.v. met mayonaise.

We rekenden af en reden terug naar het huisje, waar we de auto al vollaadden.  Toen Lotte in bedje lag, lazen wij nog wat.