Pico Jano

Tegen 8u30 wekte Pink Floyd ons, en omdat de zon al voluit scheen, was het hoog tijd voor de laatste wandeling vanuit Pido.  Het vogeltje van gisteren had helaas de nacht niet overleefd en lag op z'n rugje, met z'n pootjes in de lucht, dood op het terras.


Na het ontbijt maakten we onze rugzakken klaar (waterzakken bijvullen, brood en toespijs inpakken,...) en dan, hop, de auto in naar Dobarganes, alweer langs bochtige (maar gelukkig brede) banen.


In het dorpje parkeerden we ons langs de rand van de weg en dan konden we op weg, met al direct een stevige klim.  Veel van het klimwerk van vandaag verliep gelukkig veelal (meer helaas niet altijd) in de schaduw, maar zelfs zo was het erg warm (een thermometer in Potes gaf dan ook 30°C aan).


Na de eerste beklimming had er een paadje naar een uitkijkpunt moeten zijn, maar dat vonden we niet.  Wat we wel vonden, was een mooi meertje (weliswaar met veel waterplanten in), waarin we onze handen even konden verfrissen.  Aan het andere uiteinde volgden we kort een zijwegje naar een klein graf uit de Steentijd.  Laat ons zeggen dat het een geluk was dat het maar een heel kleine omweg was...


Het pad bleef overwegend stijgen en op het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt, de Pico Jano, namen we onze lunchpauze, omgeven door prachtige vergezichten op de bergen en valleien.


Verder werd het pad weer smaller en passeerden we veel brem en varens (maar gelukkig bleken we 's avonds geen teken te hebben).  We gingen hoofdzakelijk naar beneden, maar af en toe zat er nog een gemeen klimmetje in.

We passeerden nog langs een tweede meertje, maar daar konden we helaas niet bij.  Wat verfrissing had ons nochtans deugd gedaan.

Na 3u30 stonden we terug bij de auto, nauwelijks langer onderweg geweest dan wat de Rother-gids had voorspeld, maar wel een uur sneller dan de inschatting van het informatiepaneel bij de start.

Het was nog geen 16u30 toen we al terug in het huisje waren.  Er was dus ruim de tijd voor reisdagboeken, eten en een paar rondjes Uno.  Onze vermoeide meid kon voor een keertje op tijd haar bedje in.  Wij lazen nog wat.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag