Valle de Ordesa

Om de hitte en de drukte voor te zijn, hadden we de wekker gezet om 7u30.  Er was nog stokbrood voor een mini-ontbijt, dus passeerden we nog langs de winkel.  Die zou officieel pas een halfuur opengaan (maar dat wisten we niet), maar gelukkig vonden ze het niet erg om al klanten over de vloer te krijgen.

We reden vervolgens naar Torla (een rit van ca. 30 minuutjes), waar we de auto parkeerden en direct op de al goed gevulde bus naar Valle de Ordesa konden springen.  Een dik kwartier later werden we na enig op-en-neer gewip afgezet op de grote (maar nu gesloten) parking.  Bijna iedereen doet hier dezelfde wandeling (heen en weer naar de grote waterval langs het grote pad), maar nadat we een topografische kaart hadden gekregen en bestudeerd, kozen we voor een stevige klim door het bos (lees: in de schaduw) langs de ene oever van de rivier en dan terugkeren over het "gewone" pad op de andere oever.

We volgden de Sendero de los Cazadores het bos in, waar het pad eerst bescheiden begon omhoog te gaan en we ons na een tijdje omhoog moesten hijsen langs menig haarspeldbocht.  Dat was best pittig!  Maar het uitzicht vanop de Calzilarruego-mirador loog er niet om.  Het was volkomen begrijpelijk dat het volk hier wat "ophoopte".

Daarna werd het pad veel gemakkelijker en bleven we op min of meer dezelfde hoogte tot aan het pronkstuk op het keerpunt: de waterval Cola de Caballo, het eerste échte water dat we vandaag te zien kregen.  Ook hier was het wat druk, van mensen die verkoeling zochten.

Nadat we de rivier (met water hier) overgestoken hadden, keerden we terug op een afgetakt smal paadje, dat uiteindelijk uitkwam op het grotere pad.  Dat laatste volgde de loop van de rivier (die niet overal water bevatte).

Aan de rechterkant keken we op tegen de achterkant van de Cirque de Gavarnie, maar aan deze kant waren er geen marmotjes te zien...  Hier en daar kwam er een kleine waterval de "muur" af, maar de meesten waren opgedroogd.

We maakten goed tempo en de kilometers tikten aan.  Voor een aantal cascadas op de rivier zelf maakten we nog een omweg, maar het verhoopte verkoelende effect bleef helaas uit...

Na de laatste waterval weken we per ongeluk van de voorgestelde route af en volgden we de GR11 en zo staken we de opgedroogde rivier terug over via hetzelfde brugje als vanmorgen.  Waar al dat water "ineens" heen was, daar hadden we het raden naar.

We konden vrijwel direct de bus naar Torla weer op.  Dankzij ons vroege vertrekuur was het nog tamelijk vroeg toen we terug bij de auto waren, ook al waren we bijna 8u onderweg geweest.  We besloten dus maar om een welverdiende douche te gaan nemen in het huisje en dan terug te rijden naar Broto om lekkere tapas te gaan eten.  Zo werd het toch nog snel laat.  We legden Lotte maar meteen in bed en zelf lazen we nog wat.